▼
วันพฤหัสบดีที่ 26 พฤษภาคม พ.ศ. 2554
หนุน้อยผู้น่าสงสาร
วันพฤหัสบดีที่ 19 พฤษภาคม พ.ศ. 2554
เจ็บไข้ได้ป่วยเป็นเรื่องของบุญและบาป
พฤหัสที่สดใสด้วยแสงทองเจิดจ้าของพระอาทิตย์เช้านี้ ยังอบอวลกลิ่นไอน้ำฝนที่เกาะบนยอดหญ้าอยู่นะค่ะ เราว่าเดือนเมษาผ่านไปเร็วแล้ว นี้ก็จะหมดเดือนพฤษภาคมอีก 1 เดือน เวลาช่างผ่านไปเร็วนะค่ะเมื่อวันก่อนฉันได้มีโอกาสคุยกับพระพี่ชาย ถึงเรื่องที่ท่านได้ไปเยี่ยมอาการป่วยของพระรูปหนึ่งที่กำลังอาพาต ด้วยอายุมากพอประมาณ ท่านชี้แจงและอธิบายว่าเป็นโรคชนิดหนึ่งซึ่งต้องยอมรับนะค่ะว่าจำไม่ได้ แต่ก็สามารถนำประเด็นนี้มาคิดและไตร่ตรองว่า
สังขารของคนเราไม่เที่ยงแท้ เมื่อยามอยู่สร้างและสะสมความดีไว้ ยามเจ็บไข้ได้ป่วยลูกหลาน ญาติสนิทมิตรสหายก็จะไปเยี่ยม แต่หากคนใดไม่มีความดีติดกายเลย ยามเจ็บไข้ได้ป่วย ดูภาพที่เราเห็นแล้วมันช่างรันทดเสียกระไร
วันจันทร์ที่ 16 พฤษภาคม พ.ศ. 2554
ความสุขที่ซื้อไม่ได้
พระอาทิตย์ต้อนรับแสงอรุณที่สดใส หลังจากผ่านพ้นสายฝนเมื่อวานนี้เช้านี้เป็นเช้าที่สดชื่น แสงแดดอ่อนๆ ใบไม้เขียวขจี เมื่อวานนี้เป็นวันเกิดของฉัน ฉันมีความสุขมาก มันไม่ใช่งานเลี้ยงใหญ่โต หรืออะไรเลย แต่ความอิ่มใจที่ฉันได้รับคือคำอวยพร จากลูกค้าตอนตี5 ทั้งๆที่ยังไม่ตื่น
วันอาทิตย์ที่ 15 พฤษภาคม พ.ศ. 2554
เรื่องจริงที่น่าเชื่อของน้องหมา
อรุณเบิกฟ้าด้วยอากาศที่ครอบคลุมไปด้วยกลิ่นไอของฝนที่ยังคังค้างอยู่บนใบไม้ ทำให้เช้านี้อากาศสดชื่น ฉันสังเกตว่าต้นไม้รู้สึกเบิกบานด้วนไม้ที่เขียวสดชื่นนะ ต้นไม้ก็มีชีวิตเช่นมนุษย์เหมือนกัน เวลาชีวิตสดใสก็จะแสดงออกทางใบหน้า ดวงตาจะใสเป็นประกาย เช่นเดียวกับต้นไม้เมื่อได้รับน้ำฝนหรือน้ำที่เรารดลงไป ความสดชื่นที่ต้นไม้ได้รับก็แสดงออกมาที่ใบดูสดชื่นเมื่อคนมองเห็นภาพนั้นๆ คุณเคยสังเกตไหมค่ะ และความรู้สึกนั้นที่เราได้รับมันมีความสุขนะค่ะที่เวลาเราได้ชมธรรมชาติของต้นไม้ ดอกไม้ที่เราปลูกไว้ในบ้าน เช้านี้ตัวผู้เขียนจะมาบอกเล่าเก้าสิบ ถึงพฤติกรรมของน้องที่ผู้เขียนเคยเขียนบทความหนึ่งเกี่ยวกับน้องหมาที่อยู่ข้างบ้าน
วันเสาร์ที่ 14 พฤษภาคม พ.ศ. 2554
เมนูแสนอร่อยสุดสัปดาห์ที่แสนสุข
วันพุธที่ 11 พฤษภาคม พ.ศ. 2554
ความอบอุ่นของลูกน้อย
อรุณสวัสดิ์คุณผู้อ่านทุกท่านค่ะ ตอนรับเช้าวันใหม่ เด็กๆเริ่มทะยอยเปิดเทอมกันแล้วนะค่ะ ของตัวผู้เขียนเอง 2 หนุ่มเปิดแล้ว เหลืออีก 1 สาว สัปดาห์หน้าค่ะ เป็นอย่างไรกันบ้างค่ะ สำหรับเปิดเทอมใหม่ของเด็กๆ ทั้งคุณพ่อคุณแม่วุ่นวายกันตลอดเวลาคุณหนูทั้งหลายเปิดเทอม ทั้งค่าใช้จ่าย ทั้งอะไรมากมายกันนะค่ะ ขนาดของตัวผู้เขียน 3คน ยังวุ่นเลยค่ะ และยิ่งมีลูกมากๆกว่านี้ คงวิ่งหรือเดินชนกันวุ่นวายตอนเช้าไปโรงเรียนนะค่ะ บางครั้งก็ดูสนุก บางครั้งเจ้าตัวน้อยก็นำพาซึ่งความวุ่นวายกันไป ฉันย้อนอดีตกับไปเมื่อฉันยังเป็นเด็กนักเรียนรุ่นเดียวกับลูกๆตอนนี้ คุณแม่ท่านจะวุ่นวายนั้นนี่ตลอด เพราะน้องสาวของฉันงอแงมากๆ คุณแม่ท่านจะรบกับน้องสาวมากกว่าเรา เวลาไปโรงเรียนสมัยก่อนยังไม่หน้ากลัวนะค่ะ เรื่องความปลอดภัย เดินไปไกลแค่ไหนก็เดินสบายๆ ไม่มีภัยรอบข้างเราเลย แต่สมัยนี้ภัยอยู่รอบตัวเด็กไปหมด หามีความปลอดภัยไม่ ยิ่งพวกภัพยาเสพติดด้วยแล้ว
วันศุกร์ที่ 6 พฤษภาคม พ.ศ. 2554
ใบหน้าอ่อนเยาว์ด้วยโยคะ
วันพุธที่ 4 พฤษภาคม พ.ศ. 2554
ครอบครัวที่สดใส
ภาพสองหนุ่มสาวสองสามีภรรยาที่สดใสและน่าอิจฉากับความรักที่อบอุ่นในเช้านี้ พร้อมสมาชิกหนุ่มน้อยร่างสูงแต่วันนี้ไม่พบเขา ตัวผู้เขียนได้พบเจอแต่สองสามีภรรยาเท่านั้น เป็นภาพที่งดงามนะค่ะ เมื่อเราเห็นผู้อื่นมีความรักใคร่ อบอวลไปด้วยความอบอุ่นที่ให้กันและกัน เช้าวันนี้อากาศสดชื่นมากและที่ประทับใจก็คือ ภาพของสามีภรรยาที่นั่งคุยกันในยามเช้า เช่นนี้ ตัวผู้เขียนได้มีโอกาสรู้จักกับครอบครัวนี้เมื่อปีที่แล้ว ในหมู่บ้านที่ตัวผู้เขียนอยู่ได้ทำถนนในซอยที่อยู่ และเกิดปัญหาไม่มีที่จอดรถ คุณป้าที่รู้จักกับคุณแม่ท่านได้ไปขอความช่วยเหลือ บ้านของพี่ทั้งสองนี้อยู่ซอยถัดจากที่ฉันอยู่ หนึ่งซอย ฉันได้รับน้ำใจจากครอบครัวนี้เป็นอย่างดีค่ะ โดยนำรถไปฝากจอดที่บ้านของเธอทั้งสอง สามีรับราชการเป็นนายทหาร ส่วนภรรยาเป็นแม่บ้าน และมีบุตรชาย1คนรุ่นเดียวกับลูกสาวของตัวผู้เขียนเอง คุณผู้อ่านค่ะเชื่อหรือไม่ว่า คนเราดูเพียงเปลือกนอกไม่ได้ขึ้นอยู่ที่รูปร่างหน้าตานะค่ะที่สวยงามแล้วจิตใจจะดีงามตามหน้าตา พี่ผู้หญิงพิการทางใบหน้า เรียกว่า จมูกโหว่ เธอไม่ใช่ผู้หญิงที่สวยงาม แต่สิ่งหนึ่งที่ตัวผู้เขียนยอมรับว่าเธอสวยงามยิ่งกว่าหน้าตา