ความดีที่ฉันรู้จัก

ภาพแห่งความทรงจำของฉัน แรกเริ่มของชีวิตเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่จำความได้ในเรื่องการกระทำความดี สิ่งที่จำความได้เมื่อฉันยังเยาว์วัยเป็นภาพที่ฉันได้ไปวัดโพธิ์กับคุณยายท่านทุกวันพระหรือมากกว่านั้นแต่ฉันไม่รู้หรอกว่าตัวฉันใช้เวลานานเท่าไหร่ที่ไปวัด คุณยายจะสอนให้กระทำกรรมดีเสมอ ให้ทานผู้ยากไร้ ไม่ทะเลาะกับผู้อื่น แบ่งปันผู้อื่นไม่มีเลือกชั้นวรรณะผู้ใด ฉันจำได้ว่าฉันจะถูกใช้ให้นำพาสิ่งของขนมหรืออาหารต่างๆ ไปให้เพื่อนบ้านที่สนิทกับที่บ้านเป็นประจำ จนมันถูกฝังลงไปในสายเลือดของฉันก็ว่าได้ พอฉันโตเป็นสาว สิ่งที่จะได้ยินได้ฟังเวลาคุณแม่ชมกับผู้อื่นแต่ไม่ให้เราได้ยินหรอกนะ จะแอบได้ยินว่า เจ้าลูกสาวคนโตเป็นอย่างไรไม่รู้ชอบตามคุณยายไปวัดไม่ค่อยให้กลับบ้าน ไปทีหนึ่งหลายๆชั่วโมง   พอพูดถึงตอนนี้คุณแม่ก็จะเล่าว่าเมื่อตอนคุณแม่ท้องคุณแม่ฝันว่าได้พระเหลี่ยมทององค์ใหญ่มากมา ทุกคนก็จะบอกว่าลูกที่จะเกิดมาเป็นผู้ชายเป็นคนมีบุญ แต่กลับกลายว่าเป็นเด็กผู้หญิงไปได้ยังไงไม่รู้เหมือนกัน คุณแม่จะบอกว่าฉันเป็นคนขี้สงสารเด็กกับคนแก่มาตั้งแต่เด็กจะส่งของให้คนตลอดทั้งที่ไม่ค่อยรู้เดียงสาสักเท่าไหร่ คุณแม่ก็เลยบอกว่าจริงๆท่านก็ถือคริสต์อยู่แต่ท้องลูกคนนี้ทำไมชอบไปวัดก็ไม่รู้ว่าฝันว่าได้พระอีกก็คิดว่าลูกออกมาคงเป็นผู้ชาย ฉันจำได้ว่าครอบครัวของฉันจะสอนให้ลูกหลานทำความดี  เสียงคุณยายที่ดังอยู่ในโสตประสาทของฉันก็คือ จำไว้นะลูกทำความดีตกน้ำไม่ไหล ตกไฟไม่ไหม้นะ
ลูก กตัญญูต่อบุพการีไว้ก็เหมือนกัน สิ่งที่หลานๆจะไม่ลืมคือพระที่อยู่ในบ้านต้องไม่ละเลยทิ้งขว้างท่านโดยเด็ดขาด สิ่งเหล่านี้จะเป็นเกาะคุ้มครองพวกเธอทุกคน ถึงทุกวันนี้ฉันก็ได้ดำเนินชีวิต ตามแบบฉบับของคุณยาย คุณแม่ เสมอมา

         ส่วนใหญ่เมื่อตอนเยาว์วัยฉันจะสนิทกับคุณยายและคุณป้ามากนอนกับท่านตลอด ก็จะถูกปลูกฝังมากกว่าคนอื่น เพราะสมัยที่ฉันยังไม่เกิดคุณยายท่านได้บวชชี ท่านเคยเสียชีวิตไป 7 วันแล้วท่านได้ฟื้นขึ้นมา หลังจากนั้นท่านเล่าว่าท่านได้เห็นในสิ่งที่ไม่เคยได้เห็นรู้ในสิ่งที่ไม่ควรได้รู้ แล้วท่านก็ขอออกบวชชี และทำความดีมาโดยตลอด คุณยายของฉันมีอายุยืนยาวถึง 99ปีถึงสิ้น แต่การกระทำความดีของท่านมันยังอยู่ในความทรงจำของฉันตลอดไป ถึงทุกวันนี้ มีเพื่อนและคนใกล้ตัวฉันจะถามว่าทำไมฉันต้องให้ผู้อื่นด้วย ฉันมักจะสอนผู้อื่นให้รู้จักค่าของการกระทำความดี เสมอ ฉันก็ไม่เข้าใจตนเองเหมือนกันว่าทำไมตัวฉันเกิดมาได้เป็นผู้ให้และแบ่งปันผู้คนรอบข้างที่ฉันรู้จักทุกคน ฉันตอบตัวเองไม่ได้หลอก แต่สิ่งที่อยู่ข้างในมันเป็นเสียงที่บอกว่า ฉันต้องดูแลคนเหล่านี้  ทั้งๆที่ตัวฉันเองไม่ได้ร่ำรวยเป็นเศรษฐีเหมือนคนอื่น แต่ฉันก็แบ่งปันได้ ไม่ว่าจะเป็นสิ่งของ การสอนให้คนทำความดี หรืออะไรที่เป็นสิ่งที่ทำให้ผู้อื่นได้ดี หรือมีความสุข ฉันมักจะทำ
             สิ่งที่ฉันจำความได้อีกครั้งก็คือ เมื่อตอนฉันอยู่ มศ.3 สมัยก่อน ฉันเรียนรุ่นนี้เป็นรุ่นสุดท้าย มีรุ่นพี่ของฉันไปบวชชี แล้วเขามาช่วย ฉันจำได้ว่าช่วงเวลานั้นฉันมีความอยากที่จะบวชชีให้ได้ แต่ไม่ได้บอกใคร แต่ก็ทำไม่ได้เพราะฉันยังมีคุณแม่และทุกคนอยู่ แต่มันเป็นเรื่องแปลกที่จิตใต้สำนึกของฉันมันบอกตลอดเวลาว่าฉันอยากเผยแพร่และสั่งสอนคนในโลกมนุษย์นี้ให้รู้จักการทำความดี สอนให้ผู้อื่นรู้จักว่าพระพุทธศาสนาของเราควรจรรโลงไว้ให้ถูกต้อง ไม่ควรนำพาลิทธิอื่นเข้ามาผสม ให้ศาสนาพุทธ เสื่อมลงไป หากท่านอ่านพุทธประวัติของพระพุทธเจ้าท่านจะต้องเข้าใจโดยเนื้อแท้ว่า พระพุทธเจ้าได้สอนให้มนุษย์และสรรพสัตว์ทุกชีวิตกระทำแต่ความดีงาม รู้จักให้อภัยซึ่งกันและกัน แต่สังคมปัจจุบันนี้หามีไม่ เท่าที่ฉันได้สัมผัสมันน้อยลง แม้แต่ในบทเรียนสมัยใหม่นี้แล้วมีแต่การแข่งขันกัน แต่หามีบทเรียนใดๆที่เน้นการกระทำความดี และสอดแทรกความกตัญญูรู้คุณบิดามารดา ปู่ย่า ตายายสักเท่าไหร่ แม้แต่ครูบาอาจารย์ ก็น้อยลงไป
เรื่องราวที่ฉันเขียนวันนี้เป็นมันเป็นภาพความทรงจำของฉันที่ฉันได้บันทึกไว้ ว่าในช่วงจังหวะชีวิตของมนุษย์ได้สัมผัสการทำความดีตั้งแต่เมื่อไหร่

รูปภาพจาก

1 .  1200642942.jpg

340 × 479 - ตั้งแต่เด็ก มีความรู้สึกชอบที่เห็นคนแต่งชุดไทย เกล้าผม โดยเฉพาะ ชฏา ...

board.palungjit.com
 2 .  300705.jpg

498 × 635 - แต่งชุดไทยเสมอเธอช่างสวย. เกล้าผมด้วยรจเรขแบบเด็กสาว

oknation.net
3 .   lotus20.jpg 

461 × 320 - นางวิสาขา อุบาสิกาผู้เป็นเลิศในฝ่ายทายิกา(ผู้ให้) ...

oknation.net