การดำเนินชีวิตครอบครัวที่ผู้หญิงควรรู้

เรื่องราวที่เกิดขึ้นเป็นประสบการณ์ที่เกิดขึ้นกับตัวฉัน ภาพความทรงจำเด็กสาวคนหนึ่งที่ครอบครัวโอเคปานกลาง แต่ด้วยโชคชะตาเช่นไรทำให้คุณแม่ของฉันต้องเผชิญกับมัน นั้นคือฉันมีคุณพ่อที่เจ้าชู้มากๆๆๆ คุณยายเล่าว่าเมื่อก่อนคุณพ่อไม่เป็นเช่นนั้น เป็นคนดีมากๆ ทำทุกอย่าง แต่หลังจากแต่งงานกับแม่และมีฉัน สิ่งที่ฉันรับรู้วันแรกที่ฉันลืมตาดูโลกมันไม่มีใบหน้าของพ่อมาดูฉันเกิด เพราะท่านไปมีบ้านอื่นคุณแม่เล่าให้ฟัง ฉันไม่รู้ว่าอดีตเรื่องราวเป็นอย่างไร แต่พฤติกรรมของคุณพ่อทำให้ฉันจำเรียกว่าฝังกระดูกเลยว่าฉันจะไม่แต่งงานโดยเด็ดขาด และเป็นทีมาที่ต้องทำให้ตัวของฉันเองต้องฝึกความอดทนเข้มแข็งเพื่อเป็นผู้นำครอบครัวให้ได้สักวันหนึ่งโดยไม่มีคุณพ่อ แต่คุณพ่อท่านก็ไปๆมาๆ เท่าที่จำความได้ คุณแม่จะให้อภัยเสมอและอดทน เพื่อสิ่งเดียวคือลูก ฉันเคยคิดถ้าเป็นตัวฉัน ฉันจะไม่ทน แต่เมื่อวันเวลาผ่านไป ถึงโชคชะตาของตนเอง ที่ฉันมีคนที่ฉันคิดว่าคุยกันรู้เรื่อง แต่ยังไม่ใช่คนที่ฉันรักเขาหรอก ผู้ชายคนนี้ได้แต่งงานกับฉันเพราะมันเกิดความสงสารที่เขาบ้านแตก ขาดทุกอย่าง ความที่ฉันเป็นคนขี้สงสารก็ไม่อยากทำให้เขาอกหัก ทั้งๆที่ฉันก็รู้นิสัยว่าเขาเจ้าชู้สุดยอดเหมือนกัน บังเอิญที่ฟ้าลิขิตไว้แล้วว่าอย่างไรฉันก็คงไม่พ้นโชคชะตานั้นได้ แต่สิ่งหนึ่งที่ในจิตใต้สำนึกของฉันมันตะโกนบอกว่าฉันมีคนที่ฉันรักและรอเขาอยู๋แต่ยังหาไม่เจอเท่านั้น มีคนเขามาชอบฉัน
มากๆๆ แต่จะเรียกว่าก็ต้องอกหักเพราะตัวของฉันเองทุกคน ฉันเป็นคนที่ชอบหรือรักผู้ชายยากเพราะสิ่งที่มันฝังในกระดูกว่ามนุษย์ผู้ชายทำให้แม่เราเสียใจด้วย จนมาพบผู้ชายคนนี้ว่ามีนิสัยใช้ได้คุยกันเข้าใจแต่อารมณ์ร้อนแบบเดือดเพราะเป็นลูกคนสุดท้อง (ฉันไม่ขอเล่าส่วนเสียของเขาเพราะว่าฉันอโหสิกรรมให้เขาเมื่อเราได้แยกทางกันแล้วกับสิ่งที่เกิดขึ้นทุกวันนี้ ) ที่บ้านต้องการให้แต่งงาน ตัวฉันพยายามที่จะไม่แต่ง แต่ทางบ้านยังโบราณอยู่ ท่านถือว่าผู้ชายไปมาหาสู้นานๆไม่ดี ฉันคบกันถึง4 ปี ฉันถึงต้องแต่งงานกับเขาเพราะฉันย้ายบ้าน ประกอบกับที่บ้านของเขามีปัญหา คุณแม่และคุณยาย สงสารเขาไม่มีที่พึ่ง

แล้วที่บ้านจะขึ้นบ้านใหม่คุณแม่เลยอยากใหฉันแต่งงานที่เดียวเลย ฉันยังบอกเลยว่าฉันไม่มีเงินนะหากันเอาเอง พอฉันแต่งก็ยังไม่มีลูก คุมอยู่อีก4ปีเพราะรู้ว่าถ้ามีน่าจะมีปัญหาแน่ๆ แต่เป็นเพราะความบังเอิญอีกที่เหมือนกับทายาทตัวน้อยๆต้องการจะเกิดแล้ว ทุกคนฝันได้อุ้มเด็กกันตลอดแต่ฉันไม่มีให้เพราะฉันคุมไว้ พอย่างเข้าปี 2537 ทายาทตัวน้อยๆก็มาเกิด ฉันบอกกับตนเองว่าเรา2คนจะต้องเผชิญกับชะตากรรมแล้วนะลูก เป็นเพราะอะไรหรือ นิสัยที่เจ้าชู้ของเขาคนนั้นมันฝังลึกอยู่ ก็เริ่มแสดงขึ้น เชื่อหรือไม่ว่าจนถึงทุกวันนี้เขายังไม่รู้เลยว่าฉันรู้พฤติกรรมของเขามาโดยตลอด ตั้งแต่วันแรกแต่งงาน ฉันก็บอกกับตัวเองว่าจะต้องเปลี่ยนตัวเอง เป็นแม่บ้านแม่เรือน ทำงานนอกบ้าน ต้องทำทุกอย่างไม่ให้มีปัญหาครอบครัวอะไรยอมได้ก็ยอม ฉันกับเขาไม่เคยทะเลาะให้ใครได้เห็น ทุกคนเห็นเราจะบอกว่าเราเป็นคู่ที่น่าอิจฉามากๆหวานมากๆ และวันหนึ่งเหตุกรณ์ที่ไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น สิ่งแรกที่ฉันได้ยินจากปากเพื่อนเขาที่ทำงาน ตอนที่เขาไม่กลับบ้าน บอกกับฉันว่า" เขากับฉันเลิกกันแล้วเหรอ ทำไม " แล้วสิ่งที่ทำให้ฉันช็อคคือเขาพาผู้หญิงคนหนึ่งออกนอกหน้า ที่ทำงาน และบอกกับทุกคนว่าเลิกกับเราแล้ว ฉันทนเก็บความเจ็บปวดไว้นะ และบอกเขาเสมอว่า หากมีอะไรเกิดขึ้นหรือมีผู้หญิงคนอื่นให้บอก อย่าโกหกนะ แต่เขาก็ไม่บอกจนวันหนึ่งหลังทานข้าวกลางวัน มันเป็นวันที่ฉันทำนบแตกกั้นไม่อยู่ เขาโทรบอกฉันว่าเกิดเรื่องเพราะผู้หญิงคนนี้ต้องการพบฉัน สิ่งที่ฉันรับไม่ได้ไม่ใช่เรื่องผู้หญิง ถ้าเรียกก็เมียน้อย อยากพบเมียหลวง โดยที่ฉันรับข้อมูลผิดๆจากผู้ชายโกหกคนหนึ่งเท่านั้น คุณรู้ไหมมันเหมือนแก้วที่แตกลอยไปในท้องฟ้าหรือมหาสมุทรเลยไม่มีวันกลับ ฉันยอมพบผู้หญิงคนนั้นที่ต้องการมาขอสามีเราฉันยกให้ และคำสบประมาทดูถูก และที่สำคัญที่ฉันทนไม่ได้เพราะ

เขาโกหกและดูถูกเราว่า เรามีผู้ชายคนอื่นและมีความต้องการทางเพศสูง เท่านั้นที่มนุษย์ผู้ชายโกหกเพื่อต้องการผู้หญิงอื่นแทน ภายในใจเต้นไม่เป็นจังหวะเพราะเขาหาว่าฉันทารุณลูกสาว แต่ฉันต้องเก็บมันไม่แสดงออก ให้ผู้หญิงคนนั้นพูด 2 นาทีเท่านั้น ฉันขอตัวกลับ และคืนนั้นเอง ลูกหลับทุกคนหลับ เราคุยกัน ฉันถามว่าเรื่องเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่ เขาสารภาพ และขอเวลาแก้ไขตัวเอง และเขาตัดสินใจไม่ได้ ฉันต้องตัดสินใจแทนเขา ฉันเป็นฝ่ายขอแยกทาง และบอกกับเขาว่าคุณไม่เลือก ฉันขอเป็นฝ่ายเลือกสิ่งที่ดีงามให้กับลูกเอง ฉันจะเลี้ยงลูกด้วย2มือของฉันเอง ทุกอย่างจบลง ไม่มีใครรู้เลยว่าเราแยกทางกันมาเกือบ 10ปี จนคุณพ่อเสียเมื่อ4ปีที่แล้ว ฉันต้องทำธุรกรรมให้คุณแม่ต้องเปลี่ยนนามสกุล ทุกคนตกใจว่าเป็นไปได้อย่างไร  เขาถามฉันว่าไม่ให้โอกาสหรือว่าให้อภัยหรืออย่างไร ฉันบอกเขาเพียงว่าฉันอโหสิกรรมเท่านั้นเอง ทุกวันนี้เป็นเพื่อนกันค่ะ แต่ก็ไม่ได้ติดต่อ

ทั้งหมดนี้ ฉันอยากบอกคุณผู้หญิง ทุกคนที่มีครอบครัวนะค่ะ ชีวิตของคนเราไม่ยั่งยืนหรอก เมื่อยามเราสุขเรารู้ตัว แต่เมื่อโชคชะตากรรมที่เราทำไว้เกิดขึ้นเราไม่รู้ล่วงหน้าหรอก แต่เราจะต้องทำให้ดีที่สุดและยืนหยัดสู้เพื่อสื่งที่สำคัญกับชีวิตมากที่สุดก็คือลูก และครอบครัวของเราให้ได้ อย่าท้อถอยต่ออุปสรรคใดๆเลยเมื่อเราบอกตนเองว่าอโหสิกรรมซึ่งกันและกันให้อภัยซึ่งกันและกัน ทุกอย่างมันจะดีขึ้นกับตัวเราเอง คิดและหาหนทางสู้อย่าท้อถอย ก้าวไปข้างหน้า ไม่ว่าเราจะเกิดมาเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายก็สามารถสู้ชีวิตและเข้มแข็งได้ทุกคน อย่าไปคิดว่าตัวเองเป็นผู้หญิงแล้วอ่อนแอ สู้ๆๆๆๆเท่านั้นคือกำลังใจฝ่าฟันทุกอย่างให้ผ่านมรสุมไปได้ค่ะ สรรพสัตว์ทุกชีวิตที่เกิดมาไม่พ้นวิบากกรรมในภพภูมิเดิมได้จริงๆ สิ่งที่สามารถทำได้คือการกระทำกรรมดีไว้ให้มากๆ มันจะช่วยผ่อนไฟที่อยู่ในใจเราได้จริงๆ ไม่ใช่ว่าปลงนะค่ะ แต่ละวางมันทีละเรื่อง มันจะดีขึ้นเองค่ะ จากเรื่องจริงที่เกิดขึ้นกับตัวฉันเอง

รูปภาพจาก
1 .  eKLfHTv‑lifeplaning.jpg

350 × 350 - การวางแผนชีวิตครอบครัว

xn--12cr7ari2cza9ekyj.com

2 .  899323514_ddfef9fefc.jpg 

343 × 471 - วางแผนชีวิตครอบครัวแล้วทุกอย่างจะสมบูรณ์พร้อม นี่แหละความสุขที่ฉันหวัง.

oknation.net

3 .  1028281903MVC‑015S.JPG 

500 × 375 - ครอบครัวในอุดมคติตามหลักพระพุทธศาสนาเป็นสถานบีนแห่งการใช้ชีวิตร่วมกันของชาย ...

mediacenter.mcu.ac.th

4 .   kd4pmh‑0e407b.jpg 

662 × 543 - ทั้งหน้าที่การงาน ชีวิตครอบครัว และงานศิลปะที่ชอบ

cmadong.com