วันจันทร์ที่ 27 มิถุนายน พ.ศ. 2554

ชีวิตที่ผันแปร


อรุณสวัสดิ์ค่ะคุณผู้อ่านต้อนรับด้วยบรรยากาศที่อบอุ่นไปด้วยสายฝนอ่อนๆกันนะค่ะ ช่วงนี้เป็นช่วงที่ตัวผู้เขียนมีความสุขมากๆที่ได้อยู่กับลูกๆ หากเราไม่มีภาระต้องหารายได้เข้า ชีวิตของฉันคงจะมีความสุขนะค่ะที่ได้คอยดูแลลูกๆอยู่ทุกวัน เช้ามาก็ไปส่งพวกเขาไปโรงเรียน กลับมาทำงานบ้านไปเรื่อยๆจนถึงเวลาต้องไปรับลูกๆกลับจากโรงเรียน วันหยุดเราก็จะมีกิจกรรมงานบ้านช่วยกันทำ หาอะไรทานกันสนุกสนาน ฉันไม่เคยคิดว่าจะได้เห็นภาพของเด็ก3คนสนุกสนานกันเพียงนี้มาก่อน ลูกๆทั้ง3 จะแบ่งปันและแลกเปลี่ยนความคิดกันไปมา บางครั้งก็ตรงกันบางครั้งไม่ตรงกันก็มีเสียงโต้แย้งกันไปมา ส่วนคุณแม่ของฉันก็มีความสุขนะค่ะ ที่ท่านได้มีส่วนร่วมในวงสนทนาของเด็กๆกัน ทุกวัน เมื่อวานตัวผู้เขียนได้มีโอกาสไปห้างสรรพสินค้าฯ เจ้าลูกชายคนรอง นึกอยากทานนมชงขึ้นมา


 ตัวฉันได้ซือกลับมา และแล้วพอตกเย็น ตัวผู้เขียนกำลังชงนมที่ซือมานั้น คุณแม่ท่านก็ถามวันนี้เด็กๆกินนมชงกันหรือ เท่านั้นก็มีเรื่องราวมากมายที่ท่านอยากเล่าให้หลานๆฟังว่าคุณแม่หนูนะตอนเด็กๆทานนมขวดถึง5ขวบเลยนะลูก จนไปโรงเรียนคุณครูว่า เท่านั้นแหละเจ้า2หนุ่มขอฉันนึกอยากทานนมขวดขึ้นมาซะดื้อๆอย่างงั้นหละค่ะ คุณยายเป็นใจ ก็บอกว่าเอาหรือไม่ ยายเก็บขวดนมพวกหนูไว้ และก็ไปหยิบมาให้ดูเจ้าลูกชายคนโตบอกว่าผมอยากทานนมขวดมาหลายวันแล้วครับคุณยายแต่ไม่กล้าบอก ฉันคิดว่ามันตลกมาก แต่ไม่ได้ตลกสำหรับลูกชาย2คนนะค่ะ เพราะเขามีความปรารถนาเช่นนั้นจริงๆค่ะ ก็บอกว่ามาม๊ะครับผมอยากดูดนมขวดจริงๆ อ้อนวอนกันใหญ่ ก็เลยต้องจัดการให้ แล้วก็ป้อนให้เขาดูดนอนเหมือนเมื่อตอนเป็นเด็กๆ เท่านั้นเองหล่ะน้องสาวอาบน้ำอยู่ออกมาเห็น โดนแซวกันใหญ่ค่ะว่าอ้อนคุณแม่ไม่รู้จักโตกัน ถ้าเป็นตัวเธอจะไม่ทำ เล่นเอาพี่ๆโวยกัน พอมาถึงตอนนี้เป็นจังหวะที่คุณแม่ของตัวผู้เขียนท่านได้โอกาสเล่าเรื่องของฉันให้เด็กๆฟังกันสนุกปากเลย ว่าเด็กๆฉันทานนมขวดเก่ง และพกขวดตลอด

พอโตมาขอจากคุณแม่ท่านไม่ยอม จนต้องไปหาคุณยายของฉัน ฉันยอมรับค่ะว่าคุณยายของฉันนั้นใจดี ฉันไปนอนกับท่านทุกคืนและดูดนมที่ยาวเหมือนถุงกาแฟโบราณนะค่ะทุกวันจนโตเป็นสาวเลยค่ะ ฉันต้องยอมรับวาฉันสนิทกับคุณยายมากกว่าคุณแม่ของฉันค่ะ เพราะคุณยายจะชอบเล่าเรื่องราวสงครามโลกให้เราฟังและเรื่องราวของญาติสนิททุกคน แต่สิ่งเหล่านั้นไม่ใช่สิ่งที่ทำให้ติดตัวฉันมาถึงทุกวันนี้ สิ่งที่ติดตัวและยังคงดังอยู่ในสมองของฉันนั้นคือการกระทำความดีที่ท่านจะสอนฉันตลอดเวลา บาปบุญคุณโทษ การแบ่งปันและให้ทานให้ผู้อื่นเมื่อเรามี และสิ่งที่ขาดไม่ได้และตอกย้ำทุกวันก็คือ ความกตัญญูต่อบิดามารดา ท่านจะไม่เคยลืมสอนฉันทุกวันเลยค่ะ นี้คือสิ่งสำคัญนะค่ะที่ฉันโชคดีที่ยังคงเหลือบรรพบุรุษที่ได้อบรมสั่งสอนให้ฉันจนฉันเติบโตเป็นคนดีได้ทุกวันนี้ ถึงทุกวันนี้ท่านจะไม่ได้อยู่กับฉัน แต่เสียงการอบรมของท่านยังคงดังอยู่ในสมองของฉันว่า ลูกจะต้องเป็นคนดีนะลูกนะจำคำสอนยายไว้ และสิ่งที่ฉันยึดถือปฎิบัติกับการเป็นคนดี แบ่งปัน และจิตเป็นทานมาตั้งแต่เยาว์วัยของฉัน มันถูกปลูกฝังรากลึกลงไปจนฉันเติบใหญ่มาถึงทุกวันนี้ และนี้ก็คือแนวทางการดูแลและเลี้ยงดูลุกๆของฉันทั้ง3คนค่ะ ฉันหวลนึกถึงการดูแลอย่างทะนุถนอมของคุณแม่ คุณยาย คุณป้าได้ถึงทุกวันนี้ และการฝึกให้ฉันเป็นคนดี มีศีลธรรม จากคุณยายของฉันตลอดมา และสิ่งเล่านี้มันจะถูกถ่ายทอดไปยังลูกๆ3คนของฉันด้วย เด็กๆ อาจจะไม่มีโอกาสที่คุณยายทวดมาอบรมพวกเขา แต่พวกเขายังมีคุณยาย และคุณแม่ขอพวกเขาถ่ายทอดสิ่งเหล่านั้นให้แทนค่ะ ต่อจากนี้ไปฉันคงมีแต่เพียงเฝ้ามองการเจริญเติบโตของลูกๆทั้งสามต่อไปที่จะเป็นคนดีมีคุณธรรมต่อในวันข้างหน้าอีกในอนาคต

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น