วันจันทร์ที่ 28 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2554

จิตวิทยาในการเลี้ยงลูก

สวัสดียามบ่ายค่ะ ผู้อ่านที่ยังไม่มีครอบครัวและบุตรไม่ต้องเสียใจว่าบทความนี้ไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องด้วย แต่สามารถรับรู้ไว้เป็นวิทยาทานแด่ผู้อื่นหรือเก็บไว้ให้ตนเองในอนาคตได้นะค่ะ ผู้เขียนมีลูกสาวค่ะ อยากแบ่งปันความรู้สึกและการใช้จิตวิทยาเลี้ยงลูก สำหรับตัวเองไว้ให้ผู้อ่านทุกท่านได้รับทราบว่าการเลี้ยงลูกนี้มันไม่ใช่เรื่องง่าย หรือยากเกินไปอยู่ที่ว่าเราเลี้ยงเขาด้วยหัวใจที่สนุก หรือ ซีเรียส พ่อแม่ทุกคนมีทั้งนั้นแหละค่ะ แต่สังคมทุกวันนี้คนที่มีบุตรทุกคนต้องค้นคว้าหาตำราและจัดการเจ้าตัวน้อยกันทุกคน ตัวผู้เขียนก็เหมือนกัน ตอนจะมีเขา pressure แรกจากคุณแม่เลย ท่านจะบอกตั้งแต่ยังไม่ท้องว่า ถ้ามีลูกผู้หญิงแม่ยังโอเคนะแต่ถ้าได้ลูกผู้ชายท่านจะไม่ช่วยเลี้ยงเพราะท่านไม่ชอบเด็กผู้ชาย แล้วใครหละค่ะจะกำหนดว่าลูกเราจะออกมาเป็นผู้หญิงหรือผู้ชาย พอฉันเริ่มตั้งครรถ์สิ่งแรกที่อาจารย์หมอสอน คือฝึกลูกตั้งแต่อยู่ในท้องเราก่อน 1 พูดคุยกับเขาส่งโทรจิตถึงลูกให้เขารับรู้ว่าเรารักเขา 2 สิ่งที่ฉันทำพอได้4เดือนตัวฉันจะต้องตื่นนอน ตอนตี 4 ทุกวันเพื่อไปทำงานในตอนนั้นฉันอาบน้ำแต่งตัวเสร็จฉันจะใช้มือสัมผัสท้องและบอกกับลูกทุกวันว่าเราไปทำงานกันนะค่ะลูก เขาจะแสดงการรับรู้จากเราโดยเคลื่อนนิดหน่อย ฉันทำงานจนสุดท้ายวันคลอด แล้วสิ่งที่แปลกวันนั้นครบกำหนดตรวจสุดท้าน บังเอิญตรงกับวันครบรอบแต่งงานของฉัน และเป็นวันสถาปนาพระเจ้าตากสินด้วย ฉันเอามือลูบท้องบอกกับลูกว่าถ้าหนูเกิดวันนี้ก็ดีนะ จะได้จัดงานพร้อมกันทีเดียว แล้วก็บังเอิญไปถึงโรงพยาบาลคุณหมอก็แจ้งว่ามดลูกฉันเปิดแล้วต้องเข้าห้องคลอด มันเหลือเชื่อจริงๆ พอมาถึงช่วงเลี้ยงลูกสาว

วันศุกร์ที่ 25 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2554

ความจริงที่เกิดขึ้น

สวัสดียามบ่ายค่ะ วันนี้ Busy ค่ะวันนี้ฉันมีเรื่องจริงที่มันจะต้องเกิดขึ้นในอนาคตแน่นอน ท่านจำบทความเกี่ยวกับ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในบทความที่แล้วได้ไหมค่ะ ที่เกิดการหักเหของโลก โดยมาจากสนามแม่เหล็กและแรงสะท้อนของดวงอาทิตย์และทำให้เกิดปรากฎการณ์ต่างๆทางธรรมชาติ ตัวผู้เขียนคิดว่าตนเองชอบสังเกตุและคิดไปตามที่นักวิทยาศาสตร์ทางอเมริกากล่าวไว้ และผสมกับตนเองชอบศึกษาเรื่องนี้คิดคนเดียวเสียอีก เมื่อวานค่ะฉันได้เห็นข่าวที่อาจารย์สมิทธิ์ท่านได้เรียกเหตุการณ์นี้ว่า Le niya เป็นเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นที่หลัง A reno ที่ฉันเคยบอกเมื่อ13ปีที่แล้ว ฉันได้ฟังท่านพูด แล้วฉันก็ดีใจนะค่ะที่ยังมีคนไทยที่สนใจเรื่องสำคัญเช่นนี้ เมื่อก่อนที่ท่านบอกกล่าวเกี่ยวกับซึนามิแล้วไม่มีใครเชื่อ พอมาตอนหลังท่านมีชื่อเสียงโด่งดังมาก ฉันมามองมุมมองตรงนี้นะค่ะว่าทำไมบ้านเราถึงไม่มีนักวิทยาศาสตร์ที่สนใจความเป็นอยู่ของมวลมนุษย์ชาติอย่างท่านสมิทธิ์ ถึงมีก็ไม่โด่งดังอยู่เบื้องหลัง รัฐบาลไม่สนับสนุน ฉันคิดว่าสิ่งที่จะเกิดขึ้นมันเป็นความเป็นความตายของมวลมนุษย์ทุกชีวิตไม่ใช่เพียงคน สรรพสัตว์ทั้งหลายก็ต้องหมดสิ้นไปด้วย เป็นสิ่งที่จะบอกกับทุกคนในโลกใบนี้ได้ว่าจะรวยจะจน ควรมองเห็นสิ่งสำคัญตรงนี้มากกว่าเพราะถ้าเกิดเหตุการณ์เช่นนั้นขึ้น ภัยธรรมชาตินี้หละคือสิ่งที่ทำลายล้างเผ่าพันธุ์ให้หมดไป ต่อให้รวยล้นฟ้าก็หนีไม่พ้น แล้วพวกเราทำอะไรอยู่กัน ทำไมถึงไม่มีใครสร้างนักวิทยาศาสตร์ในบ้านเรา ฉันเข้าใจว่ามนุษย์ก็คิดเหมือนกันว่าสิ่งที่เกิดขึ้นธรรมชาติมันทำให้เกิดขึ้นไม่มีใครหยุดได้ แต่ตัวฉันไม่ได้คิดเช่นนั้น กลับคิดว่าทำไมมนุษย์ไม่หาหนทางแก้ไขปัญหาที่จะเกิดขึ้นเสียเอง ทำไมต้องรอให้มันเกิดและเสียหายก่อน

วันพฤหัสบดีที่ 24 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2554

ความประทับใจ

สวัสดีค่ะเมื่อเช้าอีกเช่นเดียวกันตอนตี 5 จะเป็นเวลาประจำนะค่ะ ที่ฉันจะต้องชมรายการนี้ เป็นรายการที่คนรุ่นใหม่ทำขึ้นมาเกี่ยวกับผู้สูงอายุ ทุกตอนฉันประทับใจค่ะว่ายังมีคนรุ่นพ่อรุ่นแม่เราท่านไม่ปล่อยตัวและเวลาของท่านให้เสียเปล่าท่านจะต้องมีเรื่องทำเพื่อตนเองและประโยชน์สุขของผู้อื่น เมื่อเช้าฉันได้ชมคุณตา 1 ท่านคุณอา 2 ท่านที่อยู่ในวัยที่แตกต่างกันด้านอายุแต่สิ่งที่ท่านเหมือนกันคือความคิดที่จะทำ เป็นคนที่เชียงใหม่ คุณตาคนนี้อายุ 90 ปีนะค่ะ ยังแข็งแรงมากๆ และคุณอาอีก 2ท่าน 67 กับ 61 ปีค่ะ ช่วยกันอนุรักษ์ของโบราณและจัดทำเป็นพิพิธภัณฑ์ขึ้นมา หลายๆอย่างมาจากคนบริจาคและท่านก็คอยบอกประวัติให้คนที่ชมฟัง หรือนักเรียนที่ต้องการทราบประวัติและนำไปเป็นข้อมูลทางการศึกษาท่านก็จะนั่งเล่าให้ฟัง น่ารักมากๆ หากฉันมีโอกาสฉันจะขึ้นไปชมสักครั้งหนึ่ง ไม่ใช่เฉพาะท่านทำประโยชน์เพื่อผู้อื่นแล้วนะค่ะ ท่านยังคงซึ่งข้อธรรมะไว้สอนผู้คนเหล่านั้นให้อีกด้วย บวกกับการดูแลร่างกายของคนที่มีอายุมากๆ เมื่อเช้าฉันได้ข้อคิดมากมายสำหรับตัวฉันเลยว่า ขนาดคุณตาท่านอายุมากๆท่านยังคิดทำ แล้วเราหละความคิดมีโครงการมากมายจะทำ

เคยคิดเหมือนฉันไหม

อรุณสวัสดิ์ค่ะวันนี้สมองโปร่งมาก ผู้อ่านได้ตื่นมาเห็นพระอาทิตย์เมื่อเช้าไหมค่ะสวยมากกลมโตมากๆมันเหมือนพระอาทิตย์โตขึ้นทุกวันๆ ท่านคิดเหมือนฉันไหม แต่จริงๆไหมใช่ค่ะ มันเป็นเหตุการณ์ที่ฉันคอยติดตามมันมากขึ้นกับที่มีข่าวว่าเกิดภาวะโลกร้อน จริงๆหากใครได้เฝ้าติดตามข้อมูลเหมือนฉัน หรือว่าฉันคิดคนเดียวไม่รู้นะเมื่อตอนนั้นลูกสาวของฉันอายุได้3ขวบ ฉันได้ทำงานที่ใหม่ก็คือปัจจุบันนี้ มีรุ่นน้องบัญชีคนหนึ่งเป็นผู้ชายเขาชอบศึกษาด้านวิทยาศาสตร์เขาอ่านข่าวทางอเมริกาว่านักวิทยาศาตร์ทางโน่นบอกเกี่ยวกับเรื่องนี้ เขาเรียกเหตุการณ์นี้ว่า เอรีโน่ เป็นปรากฎการณ์ที่แกนของโลกเราหันเหแล้วทำให้สนามแม่เหล็กเปลี่ยนไป จะเกิดเหตุการณ์ทางธรรมชาติมากขึ้นและทำให้แรงดึงดูดของโลกเข้าหาดวงอาทิตย์เวลาหมุนรอบตัวเอง จะเข้าใกล้ทุกทีๆ ฉันเฝ้าสังเกตุทุกเช้าว่าดวงอาทิตย์โตขึ้นเปล่าเลยค่ะมันใกล้โลกมากขึ้น

วันพุธที่ 23 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2554

ความดีที่มอบให้

วันนี้เป็นวันที่ฉันยุ่งมาก แต่ฉันก็ไม่ปล่อยเวลาให้เสียไป ฉันคิดว่าผู้อ่านคนใดคนหนึ่งคงเฝ้ารอฉันวาดเส้นปากกาลงบนบันทึกฉบับนี้ทุกวันนะค่ะ ฉันนึกได้ว่าที่ผ่านมาฉันยังไม่ได้มอบสิ่งที่ดีงามให้กับผู้อ่าน ฉันต้องการมอบเพื่อเป็นวิทยาทานแด่ท่านผู้อ่านทุกคน สิ่งที่ฉันจะมอบให้ฉันคิดว่าเป็นสิ่งที่ฉันเริ่มต้นทำและต้องทำต่อไป มันอาจจะไม่ใช่การกระทำความดีในเรื่องพระพุทธศาสนานะค่ะ วันนี้ฉันมอบสิ่งที่คนทุกคน ทุกวัย ทุกเพศ สามารถทำได้ นั่นคือการฝึกโยคะ เพื่อเป็นการดูแลสุขภาพของท่านทุกคนค่ะ บางคนอ่านแล้วจะทำหน้าว่าโยคะเหรอ ไม่เอาดีกว่า แต่ฉันอยากบอกท่านจริงว่ามันสำคัญกับร่างกายและสุขภาพของเรานะค่ะ ฉันเริ่มฝึกโยคะผสมกับการเรียนยืดหยุ่น เพื่อออกกำลังกายของตนเองโดยไม่ต้องเสียเงินนะค่ะ และเพียงสละเวลาของท่านก่อนท่านนอนก็ได้นะค่ะ 5-10นาทีก็ได้หากไม่มีเวลาเลย ท่านจำได้ไหมค่ะตอนเรียนพละที่ครูสอนท่าก่อนวอร์มเล่นกีฬา นั่นก็เป็นส่วนหนึ่งนะค่ะ หรือจะนั่งหายใจเข้าออกขัดสมาธิวันละ100ครั้งก็พอ ล้างสารพิษได้นะค่ะ

วันอังคารที่ 22 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2554

ความดีที่ฉันเฝ้าติดตาม

ตลอดระยะเวลาที่ฉันยังเก็บภาพวันเวลาที่ฉันได้เฝ้าติดตามความดีงามของผู้หญิงคนหนึ่ง เรียกว่าเท่าที่ฉันจำความได้ว่าท่านเป็นคนดีมากเพียงใด ในสายตาฉันและทุกคนที่ใกล้ชิดท่าน บางครั้งท่านอาจจะดุแบบฉบับที่เรียกว่ามากๆๆ เลยที่เดียว เท่าที่ฉันสัมผัสท่านเป็นผู้หญิงที่สวยในสมัยโบราณนั้นแล้วว่ามีฐานะเท่าที่ฉันทราบประวัติของท่าน เข้าประเด็นสวย เชิด หยิ่งที่เดียว แถมเป็นลูกสาวคนสุดท้องอีกต่างหาก ท่านมีผู้ชายมาชอบท่านมากหน้าหลายตา คุณยายท่านเล่าว่า มีนายทหารใหญ่ๆมาสู่ขอ มีแต่คนดีๆมาสู่ขอปรากฎว่าท่านต้องแต่งงานด้วยความที่คุณแม่ของท่านสงสารผู้ชายที่ยากจนคนหนึ่ง เป็นเพราะเขาเป็นคนดี ทำดีทุกประการ เมื่อผู้หญิงคนนี้มีลูก ท่านได้ดูแลลูกสาวของท่านทั้ง 2 เป็นอย่างดีไม่เคยมีใครเคยเห็นเลยว่าทำไมท่านถึงได้มีความรักมากมายมหาศาลเพียงนั้น ท่านไปส่งลูกสาวของท่านไปโรงเรียนทุกวันด้วยมือ 2 ข้างของท่านที่หิ้วกระเป๋าใบใหญ่ๆทุกวัน เมื่อส่งตอนเช้าเสร็จท่านต้องรีบกลับมาทำอาหารกลางวันเพื่อหิ้วปิ่นโตไปส่งข้าวลูกสาวทุกครั้งเช่นเดียวกัน ท่านทำอย่างนี้จนลูกสาวของท่านอยู่ชั้นประถมปีที่ 7 คุณยายท่านเล่าให้ฟังว่ามีอยู่ครั้งหนึ่งที่ท่านเริ่มไปส่งลูกสาวก็เพราะเมื่อก่อนเกิดเหตุอุบัติเหตุทางรถประจำทางชนกัน มีคนเห็นเหตุการณ์นึกว่าเป็นรถโรงเรียนของลูกท่านนั่งไป คนที่มาบอกว่าตายกันทั้งคัน ท่านผู้อ่านเชื่อหรือไม่ว่าระยะทางจากบ้านไปโรงเรียนเกือบ 5 กิโลทุกคนวิ่งแบบไม่คิดชีวิตว่าลูกใครต่อใครบ้าง พอถึงที่โรงเรียนปรากฎว่าทุกคนปลอดภัย เป็นเพียงเพราะคนพบเห็นจำรถผิดคัน ตั้งแต่นั้นความรักที่ดีงามของแม่ที่มีแด่ลูกน้อย ท่านยอมสละเวลาทำมาหากินของท่านเดินไปส่งลูกทั้งสองของท่านทุกวัน

วันจันทร์ที่ 21 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2554

จิตสัมผัสที่บริสุทธิ์

ใครเคยมีความรู้สึกเช่นฉันบ้างหรือไม่ เคยสัมผัสจิตที่บริสุทธิ์ของสัตว์ที่เราเลี้ยงเช่น สุนัขที่บ้าน หรือแมว นก บางครั้งบางคนจะว่าเราจิตไม่ปกติคุยกับหมาแมว แต่จริงๆแล้วเท่าที่ฉันได้เคยเรียนถามพระอาจารย์ท่านว่า ทำไมพระอาจารย์ถึงคุยกับพวกเขารู้เรื่อง ท่านถึงเล่าให้ฟังในมุมมองของธรรมะนะค่ะ เพราะที่วัดที่พระอาจารย์พำนักอยู่นั้นเลี้ยงโดยประมาณเกือบร้อยตัวกระมั่งค่ะ ท่านบอกว่า สรรพสัตว์ทั้งหลายในโลกเราล้วนแล้วแต่เวียนว่ายตายเกิดในวัฏสงสารเช่นเดียวกัน เหมือนวงล้อชีวิต วงล้อกรรมเช่นเดียวกันทุกชีวิตว่าใครทำความดี ภพภูมิหน้าไปเกิดเป็นอะไร ใครสร้างบาปไปเกิดเป็นอะไร ฉันเลยถามพระอาจารย์ท่านว่าทำบาปอะไรถึงได้เกิดมาเป็นควาย

เชื่อหรือไม่

เชื่อหรือไม่ค่ะ ว่าเหตุการณ์ต่างๆที่เกิดขึ้นกับตัวเรา ไม่ว่าจะดี หรือไม่ดี มันมาจากผลแห่งการทำความดีที่เป็นบุญที่เราได้รับและผลแห่งการทำบาปมาจากการทำบาปที่เราได้ก่อไว้บางครั้งเจตนา หรือไม่เจตนาทั้งหลายของวัฏจักรชีวิตของมนุษย์ในหนึ่งรอบชีวิตที่เราเกิดมา ฉันสรุปได้เช่นนั้นเพราะจากการที่ฉันได้ศึกษาธรรมะ และได้ย้อนหลังกลับไปค้นหาหนังสือเกี่ยวกับธรรมะในยุคประวัติศาสตร์แล้วนำมาวิเคราะห์ด้วยเหตุและผลกับสิ่งที่มันเกิดขึ้นมาจริงๆ หากเราจะย้อนหลังกลับไปดูเรื่องราวที่เกิดขึ้นกับตัเราก่อน ฉันยังจำได้นะค่ะเมื่อตอนรุ่นๆ ฉันเป็นเด็กที่ชอบจับสัตว์เช่น อึ่งอ่าง ลูกหนูตัวอ่อน งูปากจิ้งจกสมัยก่อนจะเยอะมาก ชอบจับหลอกคุณแม่ น้องสาวเป็นประจำ วันนั้นเป็นภาพที่ฉันจำได้ถึงทุกวันนี้เลยไม่จับอีกเลยเป็นเพราะฉันจับงูเขียวนี้แหละปรากฎว่า มันเป็นพันธุ์ผสมไม่จิ้งจกแท้ เพราะปากจิ้งจกจะไม่กัดเวลาเราจับพันที่มือปากมันแหลมมันจะไปข้างหน้าอย่างเดียว แต่เจ้าตัวนี้พอจับปุ๊บมันตะวัดจิ้มมือเราเลย ฉันโดนมันกัดนิดหน่อยแค่มือบวม ตั้งแต่นั้นฉันไม่กล้าจับงูหลอกใครเลยนะค่ะ มานั่งย้อนภาพนั้นก็ตลกดีและก็นึกถึงว่าเป็นเพราะเราทำบากหลอกผู้อื่นถึงได้เป็นเช่นนั้น

วันเสาร์ที่ 19 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2554

ความสุขที่แท้จริง

เช้าวันหยุดที่แสนสงบ หลังจากทำภาระกิจภายในบ้านเรียบร้อย วันหยุดเมื่อวานเป็นวันที่จิตใจของฉันสงบนิ่ง และมีความสุขลึกๆ เพราะฉันได้ทำความดีหลายอย่าง ฉันได้อ่านหนังสือที่พระอาจารย์ให้มามันตอบไม่ได้นะว่า ทำไมฉันอยากอ่าน พระไตรปิฎก ประวิติที่แท้จริงของพระพุทธเจ้ามากขึ้นกว่าเมื่อก่อน ทุกครั้งที่ฉันได้อ่าน ฉันตอบไม่ได้ว่าทำไมบางเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในประวัติศาสตร์นั้นเหมือนตัวเองอยู่ที่นั่น ฉันย้อนหลังกลับไปเมื่อตอนฉันเรียนหนังสือ สมันก่อนจะมีวิชาประวัติศาสตร์ ฉันจะได้คะแนนเต็มตลอดที่เรียนและสิ่งที่สำคัญที่สุดคือพุทธประวัติของพระพุทธเจ้า มันอยู่ในสมองจนถึงทุกวันนี้ฉันยังจำได้ทั้งหมด เมื่อฉันได้สอนหนังสือลูกสาว โดยไม่ต้องอ่านมันอีก จนเธอสงสัยและถามบ่อยว่าทำไมคุณแม่ถึงจำได้หละค่ะ ฉันจะตอบลูกสาวว่าชอบมากตอนเรียน แต่ฉันก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่าวันเวลาผ่านไปกี่ปีแล้วทำไมฉันยังจำได้ กล่าวถึงตอนนี้ย้อนไปที่การอ่านหนังสือพุทธประวัติทุกครั้งฉันยอมรับว่ามีความสุขนะ

วันพฤหัสบดีที่ 17 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2554

ความรู้สึกที่ดี

เมื่อ 3วันที่ผ่านมาฉันต้องไปทำธุรกรรมที่แห่งหนึ่ง หากเป็นสมัยก่อน มันเป็นสถานที่ที่คนทุกคนไม่ควรไป และคนโบราณจะถือเรื่องเล่านี้ มันไม่ดี แต่ฉันได้ไปที่นั้นมาแล้ว ฉันมีเวลาว่างตอนที่ฉันต้องนั่งรอเจ้าหน้าที่ทางราชการกว่าจะทำงาน งานเริ่ม 8 โมงเช้าแต่กว่าจะทำงานท่านๆก็ทราบ ทานข้าวบ้าง แต่งหน้าบาง คุยกันบ้าง ไม่ถึง 9 โมงก็จะไม่ทำงานกันนั้นคือระบบการทำงานของข้าราชการในสังคมไทยที่เราเห็นๆกันอยู่ ซึ่งมันเป็นเรื่องจริงที่ไม่มีใครปฏิเสธแต่ไม่มีใครปฏิรูปเรื่องแบบนี้เลย ซึ่งจะผิดกับฝรั่งที่ทำงานกันแต่เช้า ไม่ต้องไกลเกินตัวเจ้านายของฉันที่ฉันได้ทำงานกับเธอมา 16ปีแล้วฉันไม่เคยเห็นเจ้าของบริษัทฯคนไหนที่มาทำงานตั้งแต่6โมงเช้า ตอนที่ฉันมาทำงานที่นี่ใหม่ๆ โดยปกติฉันก็เป็นคนไปทำงานเช้ามาตั้งแต่ฉันเริ่มทำงานแล้ว ที่บ้านจะบอกว่าไปช่วยยามเปิดประตูหรือลูก ความคิดของฉันบอกว่าฉันไปทำงานเช้าทำให้ฉันไม่เหนื่อยมีเวลาทำอะไรนอกเวลาได้มาก จะทานข้าว หรือทำธุระอะไรก็ได้โดยไม่รีบร้อน มันก็เหมือนเราทำความดีอย่างหนึ่งเช่นกัน

กรรมติดจรวด

หากวันเวลาผ่านไปเพียงใดภาพที่ทำให้ฉันสะเทือนใจทุกครั้งเพราะฉันขาดความระมัดระวังและนึกไม่ถึงว่า วงเวียนกรรม มันไม่ต้องรอไปถึงชาติหน้าหรือชาติไหนๆ มันเกิดขึ้นในวงจรชีวิตของเราที่เราทั้งหลายยังไม่จบชีวิตของตนเท่านั้นเอง เหมือนกับคำที่เราๆได้ยินกันบ่อยก็คือ กรรมติดจรวด ฉันมีเวลาว่างเมื่อใดฉันจะย้อนกลับไปว่าเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นวันนั้นมันมีต้นเหตุกรรมจากเรื่องใด วันนั้นภาพความทรงจำที่ลูกสาวเกิดอุบัติเหตุน้ำร้อนลวกเท้าของเขาทั้งสองข้าง เป็นเพราะอะไรฉันได้เรียนปรึกษาพระอาจารย์ว่าคนเราเป็นเช่นนี้เป็นเพราะทำกรรมใดไว้ ผิดศีลข้อที่ 1 โทษที่ฆ่าสัตว์ตัดชีวิตผู้อื่นเป็นเช่นไรแล้วแต่ว่าเจตนาหรือไม่เจตนา ฉันย้อนกลับไปถึง2ปีก่อนที่จะเกิดเรื่องกับลูกสาวของฉัน ฉันจำได้ว่ามันเหมือนสภาพหนูที่ขาทั้งสองข้างมันติดกาวแล้วออกไม่ได้นั้นเองเป็นเพราะ อดีตสามีของฉันเขาให้ฉันวางกาวดักหนูบนหลังคาบนฝ่าห้องนอนที่มันมักจะวิ่งเล่นกัน ฉันไม่เข้าใจว่าทำไม มันถึงติดจรวดเร็วเช่นนี้

วันเสาร์ที่ 12 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2554

ภาพสะท้อนวงเวียนกรรม

บทความฉบับนี้ฉันจะย้อนภาพสะท้อนหมุนกลับไปว่าทำไมวงเวียนชีวิตของมนุษยถึงมีทั้งบุญและบาปเมื่อฉันย้อนกลับไปและวิเคราะห์มันด้วยหลักธรรมและความเป็นจริง สิ่งที่เกิดขึ้นย้อนกลับไปถึงสาเหตุที่ฉันต้องจบชีวิตการมีชีวิตคู่ที่ทุกคนเห็นแล้วอิจฉากัน ครอบครัวที่เคยมีความสุขครบหน้า พ่อแม่ลูก ฉันย้อนกลับไปว่าสาเหตุมันคงไม่ได้เกิดจากกรรมเก่าของฉันอย่างเดียวมันเกิดขึ้นจากกรรมใหม่ที่ฉันสร้างขึ้นไว้ด้วย จากความที่ฉันเจ็บแทนคุณแม่ของฉันอยู่ลึกๆภายในใจหรืออย่างไรฉันไม่เข้าใจลึกๆบอกว่าฉันเกลียดผู้ชาย ฉันยอมรับว่าตัวเองไม่ได้ขี้เหร่หน้าตาพอไปวัดไปวากลับเขาได้ก็จะมีหนุ่มๆมาติดต่อมาก และฉันก็หักอกหรือเปล่าไม่รู้ แต่ก็ทำให้ผู้ชายเหล่านี้ผิดหวังกันไปหมด ฉันตอบตัวเองไม่ได้ คุณแม่ท่านบอกฉันชอบคนยาก ใช่เหมือนกัน ฉันคบกับใคร

เงาแห่งพระพุทธองค์

ย้อนกลับสู่ความทรงจำที่มีค่า35ปีที่ผ่านมา ฉันบอกกับตัวเองไม่ได้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวฉันคืออะไร มีคนบอกกับคุณแม่และคุณยายฉันไว้ น่าจะเป็นพระแต่ฉันจำชื่อไม่ได้ท่านบอกว่าลูกสาวที่เกิดมาคนนี้เป็นเด็กมีบุญแต่เมื่อครบ15ปีเขาจะมาขอคืน เท่าที่ฉันจำความได้คุณป้าบอกฉันไว้ แต่คุณยายกับคุณแม่ไม่เคยบอกฉันเลย ท่านทำทุกอย่างนะเพื่อให้ฉันมีชีวิตอยู่เหมือนที่คนสมัยก่อนบอกเรื่องต่ออายุอะไรทำนองนั้น แต่ไม่มีใครรู้ว่าข้อเท็จจริงมันคืออะไร คุณแม่เล่าว่าตอนฉันเกิดมาน้ำหนักตัวมากใหญ่ที่สุดในโรงพยาบาลหญิงสมัยก่อน ( ปัจจุบันคือโรงพยาบาลราชวิถี) 4.4กิโลกรัม คุณหมอที่ทำคลอดให้ของขวัญเป็นรถเข็นของเด็กสมัยก่อนก็ถือว่าแพงเพราะคนทั่วไปไม่มีเงินซื้อหลอกคุณแม่ท่านเล่า วันแรกที่ฉันนั่งรถนั้น มันมีสิ่งหนึ่งที่ทำให้ทุกประหลาดใจก็คืออยู่ๆรถเข็นก็มีดอกไม้ขึ้นมาที่ข้างรถของฉัน ทุกคนก็บอกว่ามันแปลกนะ แล้วทุกคนก็เฝ้ามองฉันมาตลอดว่าทำไมเด็กคนนี้เกิดมาเลี้ยงง่ายมากๆ ไม่งอแงให้นั่งตรงไหนก็อยู่ตรงนั้น แต่ที่สำคัญทุกคนประหลาดใจว่าทำไมเวลาฉันไปวัดหรือฟังพระเทศน์ตอนเด็กๆ กับเด็กอายุ2-3ขวบไม่น่าจะนั่งฟังนานๆได้แต่ฉันเป็นเช่นนั้น จนโตก็ตามคุณยายไปวัดตลอด ทุกคนในบ้านจะว่าฉันว่าเป็นคนขี้สงสารคนเขาไปหมด  พอมาถึงตอนนี้ย้อนกลับมาเมื่อฉันอายุ15ปี มีพระหลายรูปท่านทักว่าเด็กคนนี้มีแสงสว่างประจำตัวไปไหนคนรักคนชอบแต่จะเป็นเพราะอะไรไม่มีใครตอบได้แต่สิ่งที่ฉันตอบตัวเองได้ว่าฉันมักจะฝันไปในที่มีพระทุกครั้ง

วันศุกร์ที่ 11 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2554

วงจรแห่งบุญและบาป

เรามามองถึงชีวิตของมนุษย์กันเทิด ท่านว่ามันเหมือนวงจรไฟฟ้าหรือไม่ ถ้าเปรียบเทียบและดูการไหลเวียนและขับเคลื่อนเหมือนกัน เมื่อฉันมีเวลาว่างหลังทำงานบ้าน โดยภาพรวมกายภายนอกและบุคคลิกของฉัน ผู้คนที่เห็นฉันจะบอกว่า ฉันเป็นสาวประเภท working women คงทำงานบ้านงานเรื่อนไม่เป็น ประเภทสาวเปรี้ยวไฮโซ คุณนาย มันเป็นเพียงภายนอกเท่านั้น คนที่ใกล้ชิดฉันและสนิทกันจริงๆ จะรู้ว่าฉันไม่ใช่สาวประเภทนั้น ที่ฉันบอกเมื่อฉันว่างฉันจะหามุมสงบในบ้านของฉันก็คือชิงช้าใต้ต้นมะม่วง นั่งเงียบๆ พอเงียบจิตว่าง ฉันจะหมุนวงล้อย้อนอดีตของตนเองกลับไป วันหนึ่งฉันย้อนกลับไปหาอดีตความเป็นพี่น้องของพวกเรา คุณแม่มีฉันกับน้องสาวอีกหนึ่งคน พี่ชายอีกหนึ่งถือว่าโดยสายเลือดแต่บังเอิญเธอเป็นลูกชายโทนของคุณป้า แต่คุณป้าไม่ได้เลี้ยงดู คุณแม่ของฉันเลี้ยงดูเขามาตั้งแต่เด็กเหมือนลูกของท่าน พี่ชายกับฉันห่างกัน 7 ปี เขาเป็นผู้ชายที่หน้าตาดีมากๆหล่อขั้นเทพนะ ผู้หญิงมาชอบมาก ตอนนี้มานั่งนึกถึงวงจรชีวิตของพี่ชายก่อนว่า ความดีในอดีตที่พี่ชายทำมา เขาเป็นผู้ชายที่ดีมาก คุณแม่สอนมาเป็นระเบียบเรียบร้อย ไม่กินเหล้า หรือสูบบุหรี่เลย ถามว่าเขาเป็นคนดีๆมากๆ ตอนเขาแต่งงานพวกเราร้องไห้เสียใจ

วันพฤหัสบดีที่ 10 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2554

วงล้อแห่งความดี

ภาพความทรงจำเมื่อ 30ปี ที่ผ่านมา ฉันระลึกถึง วงล้อแห่งความดี ที่เกิดขึ้นในตัวคุณยาย คุณแม่ และคุณป้าของฉัน ท่านเหนื่อยแสนเหนื่อยเพียงใด ถ้าฉันจำความได้ ฉันไม่เคยได้ยินท่านบ่นว่าเหนื่อย มีแต่บอกว่าวันนี้เมื่อยจัง ฉันไม่รู้หลอกนะว่าคนสมัยก่อนท่านทั้งหลายทำไมมีความอดทนมหาศาล เหนื่อยสายตัวแทบขาดเพื่อเลี้ยงลูกหลานของท่าน จนเป็นคนดีได้ แต่ทำไมคนรุ่นหลังมานี้ ทำเพื่อพ่อแม่ ปู่ย่า ตายาย ไม่ได้ ไม่พอใจก็กลับบ่นท่านสาระพัด บางคนรำคาญมากก็พาไปไว้บ้านพักคนชรา ท่านทั้งหลายลองมองตรงนี้นะ เมื่อท่านส่งพ่อแม่ปู่ย่าตายายไปอยู่บ้านพักคนชรา ท่านรอเวลาอีก 30 ปีให้หลังผู้ที่ส่งจะถูกส่งหรือถูกทอดทิ้ง ฉันมองไปและวิเคราห์ว่า วัฎจักรวงล้อแห่งความดี และการทำความไม่ดี มันเริ่มหมุนไปตามชีวิตของมนูษย์แต่ละคนว่าใครสร้างความดีไว้วงล้อของความดีก็หมุนไป และหากใครทำความไม่ดีไว้วงล้อของความไม่ดีก็หมุนไป จนกว่ามนุษย์ผู้นั้นจะสำนึกในสิ่งที่เกิดขึ้น บางคนก็คิดได้ บางคนก็คิดได้แต่ก็สายเกินไป

วันพุธที่ 9 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2554

ความดีไม่ควรหวังผลตอบแทน

เชื่อหรือไม่ว่า มนุษย์ทุกคนที่เกิดมาในโลกใบนี้มีจุดยืนที่ไม่เหมือนกัน แต่สิ่งสำคัญที่จะเล่าในวันนี้มันเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นในโลกปัจจุบัน ประกอบย้อนกลับไปที่ภาพแห่งความทรงจำว่าที่ผ่านมาในอดีตเรากระทำความดีและหวังผลตอบแทนกลับคืนมาหรือใหม่ เหมือนพระท่านสอนว่า โยมท่านทำความดีโดยการทำบุญ10000บาท แลหวังผลตอบแทนเป็นแสนเป็นล้านหรือ บางคนตอบว่าใช้  ฉันคิดว่าความคิดเหล่านี้เป็นสิ่งที่มนุษย์คิดเองว่า ทำบุญแล้วผลที่ได้กลับมาต้องมากกว่านั้น เวลาอธิษฐานขออย่างเดียวแต่กลับไม่ได้ย้อนกลับไปมองคนอื่นที่เขาใช้ชีวิตที่ถูกต้องเลย มองแต่ว่าคนนี้ทำบุญมากแล้วเขามีมาก ก็ทำตาม แต่ไม่ได้มองส่วนประกอบของคนๆนั้นว่าเขาใช้ชีวิตเช่นไร
 บุญเก่าเขามีประกอบกับปัจจุบันเขาประพฤติตนดีประกอบกันนั้นเอง รอบข้างตัวฉันมีคนประเภทนี้อยู่หลายคน เขาคิดว่าเขาทำบุญเป็นแสนสิ่งที่กลับมาหาเขาต้องมากกว่า อธิษฐานขอตลอด เมื่อก่อนดูเหมือนจะได้ พอมาระยะหลังเริ่มไม่เชื่อ ขอแต่ไม่ประพฤติตนดี เอารัดเอาเปรียบ กินแรงมนุษย์ ฉันคิดว่าสิ่งที่เขาทำมันผิด เราคงเคยได้ยินคำโบราณจะเล่าว่า คนที่กินแรงชาวบ้าน จะมีชีวิตร่ำรวยได้ไม่นาน

วันอังคารที่ 8 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2554

สิ่งมหัศจรรย์และลึกลับ

เมื่อนึกถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในปัจจุบันฉันได้ย้อนกลับไปที่ภาพและความทรงจำว่าสิ่งที่เกิดขึ้นมันเหมือนเคยเกิดขึ้นมาแล้ว คุณเคยรู้อะไรเกี่ยวกับ คำว่า . สัมผัสที่6 หรือ sixsence ฉันไม่กล้าบอกกลับคนอื่นหรือผู้ที่ได้ใกล้ชิดกับตัวของฉัน แต่จะมีคนบอกว่า ฉันรู้ได้ไง เป็นหมอดูหรือ ไม่ใช่ทั้งนั้น เมื่อก่อนฉันไม่รู้คำตอบ แต่มาเมื่อ 2 ปีที่ผ่านมาอาจจะเป็นบุญที่เราได้ทำร่วมกันมา สิ่งมหัศจรรย์นั้นได้เกิดขึ้นกับเรา และตัวฉันเองเป็นคนไม่เชื่อเรื่องเหล่านี้เลย แต่บทพิสูจน์ที่ฉันได้ค้นหาและพิสูจน์ด้วยตัวของฉันเอง ฉันถึงได้รู้ว่าในโลกใบนี้ยังมีศาสตร์บางชนิดที่นักวิทยาศาสตร์ไม่สามารถพิสูจน์ได้ แต่เป็นศาสตร์แห่งพลังจิตที่เราสามารถทำได้ 2ปีมานี้ถ้าจะให้ขอบคุณใครสักคน ฉันจะขอขอบคุณเพื่อนรุ่นพี่ฉันคนหนึ่งที่พาฉันกลับไปที่ๆฉันเคยอยู่ กับพี่ๆน้องๆ ในอดีตชาติ 2ปีฉันได้ทำสมาธิและศึกษาพระธรรมวินัย และถือศีลมาโดยตลอด ฉันจึงได้พบกับเรื่องที่เกิดขึ้นกับตัวเองว่า การกระทำความดี ให้ทาน แบ่งปัน บำเพ็ญประโยชน์เพื่อผู้อื่น สิ่งเหล่านั้นทำให้ฉันได้พ้นวิบากกรรมมาได้แบบรอดชีวิตอย่างปฏิหารย์ เมื่อก่อนคุณพ่อเสีย คุณแม่ท่านบอกว่า ดวงของเราไม่ดี ให้ระวัง คือ ว่า คุณพ่อ กับ ฉันเกิดปีเดียวกัน คุณพ่อก็มีเรื่องแต่ว่าไม่มาก แต่ปรากฎว่า จากการที่ฉันกระทำกรรมดีในชาตินี้ สิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวฉันมันเหมือนผ่อนหนักเป็นเบา

การดำเนินชีวิตครอบครัวที่ผู้หญิงควรรู้

เรื่องราวที่เกิดขึ้นเป็นประสบการณ์ที่เกิดขึ้นกับตัวฉัน ภาพความทรงจำเด็กสาวคนหนึ่งที่ครอบครัวโอเคปานกลาง แต่ด้วยโชคชะตาเช่นไรทำให้คุณแม่ของฉันต้องเผชิญกับมัน นั้นคือฉันมีคุณพ่อที่เจ้าชู้มากๆๆๆ คุณยายเล่าว่าเมื่อก่อนคุณพ่อไม่เป็นเช่นนั้น เป็นคนดีมากๆ ทำทุกอย่าง แต่หลังจากแต่งงานกับแม่และมีฉัน สิ่งที่ฉันรับรู้วันแรกที่ฉันลืมตาดูโลกมันไม่มีใบหน้าของพ่อมาดูฉันเกิด เพราะท่านไปมีบ้านอื่นคุณแม่เล่าให้ฟัง ฉันไม่รู้ว่าอดีตเรื่องราวเป็นอย่างไร แต่พฤติกรรมของคุณพ่อทำให้ฉันจำเรียกว่าฝังกระดูกเลยว่าฉันจะไม่แต่งงานโดยเด็ดขาด และเป็นทีมาที่ต้องทำให้ตัวของฉันเองต้องฝึกความอดทนเข้มแข็งเพื่อเป็นผู้นำครอบครัวให้ได้สักวันหนึ่งโดยไม่มีคุณพ่อ แต่คุณพ่อท่านก็ไปๆมาๆ เท่าที่จำความได้ คุณแม่จะให้อภัยเสมอและอดทน เพื่อสิ่งเดียวคือลูก ฉันเคยคิดถ้าเป็นตัวฉัน ฉันจะไม่ทน แต่เมื่อวันเวลาผ่านไป ถึงโชคชะตาของตนเอง ที่ฉันมีคนที่ฉันคิดว่าคุยกันรู้เรื่อง แต่ยังไม่ใช่คนที่ฉันรักเขาหรอก ผู้ชายคนนี้ได้แต่งงานกับฉันเพราะมันเกิดความสงสารที่เขาบ้านแตก ขาดทุกอย่าง ความที่ฉันเป็นคนขี้สงสารก็ไม่อยากทำให้เขาอกหัก ทั้งๆที่ฉันก็รู้นิสัยว่าเขาเจ้าชู้สุดยอดเหมือนกัน บังเอิญที่ฟ้าลิขิตไว้แล้วว่าอย่างไรฉันก็คงไม่พ้นโชคชะตานั้นได้ แต่สิ่งหนึ่งที่ในจิตใต้สำนึกของฉันมันตะโกนบอกว่าฉันมีคนที่ฉันรักและรอเขาอยู๋แต่ยังหาไม่เจอเท่านั้น มีคนเขามาชอบฉัน

ความดีที่ฉันรู้จัก

ภาพแห่งความทรงจำของฉัน แรกเริ่มของชีวิตเด็กผู้หญิงคนหนึ่งที่จำความได้ในเรื่องการกระทำความดี สิ่งที่จำความได้เมื่อฉันยังเยาว์วัยเป็นภาพที่ฉันได้ไปวัดโพธิ์กับคุณยายท่านทุกวันพระหรือมากกว่านั้นแต่ฉันไม่รู้หรอกว่าตัวฉันใช้เวลานานเท่าไหร่ที่ไปวัด คุณยายจะสอนให้กระทำกรรมดีเสมอ ให้ทานผู้ยากไร้ ไม่ทะเลาะกับผู้อื่น แบ่งปันผู้อื่นไม่มีเลือกชั้นวรรณะผู้ใด ฉันจำได้ว่าฉันจะถูกใช้ให้นำพาสิ่งของขนมหรืออาหารต่างๆ ไปให้เพื่อนบ้านที่สนิทกับที่บ้านเป็นประจำ จนมันถูกฝังลงไปในสายเลือดของฉันก็ว่าได้ พอฉันโตเป็นสาว สิ่งที่จะได้ยินได้ฟังเวลาคุณแม่ชมกับผู้อื่นแต่ไม่ให้เราได้ยินหรอกนะ จะแอบได้ยินว่า เจ้าลูกสาวคนโตเป็นอย่างไรไม่รู้ชอบตามคุณยายไปวัดไม่ค่อยให้กลับบ้าน ไปทีหนึ่งหลายๆชั่วโมง   พอพูดถึงตอนนี้คุณแม่ก็จะเล่าว่าเมื่อตอนคุณแม่ท้องคุณแม่ฝันว่าได้พระเหลี่ยมทององค์ใหญ่มากมา ทุกคนก็จะบอกว่าลูกที่จะเกิดมาเป็นผู้ชายเป็นคนมีบุญ แต่กลับกลายว่าเป็นเด็กผู้หญิงไปได้ยังไงไม่รู้เหมือนกัน คุณแม่จะบอกว่าฉันเป็นคนขี้สงสารเด็กกับคนแก่มาตั้งแต่เด็กจะส่งของให้คนตลอดทั้งที่ไม่ค่อยรู้เดียงสาสักเท่าไหร่ คุณแม่ก็เลยบอกว่าจริงๆท่านก็ถือคริสต์อยู่แต่ท้องลูกคนนี้ทำไมชอบไปวัดก็ไม่รู้ว่าฝันว่าได้พระอีกก็คิดว่าลูกออกมาคงเป็นผู้ชาย ฉันจำได้ว่าครอบครัวของฉันจะสอนให้ลูกหลานทำความดี  เสียงคุณยายที่ดังอยู่ในโสตประสาทของฉันก็คือ จำไว้นะลูกทำความดีตกน้ำไม่ไหล ตกไฟไม่ไหม้นะ