วันเสาร์ที่ 19 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2554

ความสุขที่แท้จริง

เช้าวันหยุดที่แสนสงบ หลังจากทำภาระกิจภายในบ้านเรียบร้อย วันหยุดเมื่อวานเป็นวันที่จิตใจของฉันสงบนิ่ง และมีความสุขลึกๆ เพราะฉันได้ทำความดีหลายอย่าง ฉันได้อ่านหนังสือที่พระอาจารย์ให้มามันตอบไม่ได้นะว่า ทำไมฉันอยากอ่าน พระไตรปิฎก ประวิติที่แท้จริงของพระพุทธเจ้ามากขึ้นกว่าเมื่อก่อน ทุกครั้งที่ฉันได้อ่าน ฉันตอบไม่ได้ว่าทำไมบางเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในประวัติศาสตร์นั้นเหมือนตัวเองอยู่ที่นั่น ฉันย้อนหลังกลับไปเมื่อตอนฉันเรียนหนังสือ สมันก่อนจะมีวิชาประวัติศาสตร์ ฉันจะได้คะแนนเต็มตลอดที่เรียนและสิ่งที่สำคัญที่สุดคือพุทธประวัติของพระพุทธเจ้า มันอยู่ในสมองจนถึงทุกวันนี้ฉันยังจำได้ทั้งหมด เมื่อฉันได้สอนหนังสือลูกสาว โดยไม่ต้องอ่านมันอีก จนเธอสงสัยและถามบ่อยว่าทำไมคุณแม่ถึงจำได้หละค่ะ ฉันจะตอบลูกสาวว่าชอบมากตอนเรียน แต่ฉันก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่าวันเวลาผ่านไปกี่ปีแล้วทำไมฉันยังจำได้ กล่าวถึงตอนนี้ย้อนไปที่การอ่านหนังสือพุทธประวัติทุกครั้งฉันยอมรับว่ามีความสุขนะ
 เมื่อวานเป็นวันมาฆบูชา ฉันได้สวดมนต์และนั่งสมาธิอย่างสงบและได้ช่วยเหลือพระอาจารย์ในการทำความดีและแผ่เมตตาให้กับสรรพสัตว์ทั้งหลาย สิ่งเหล่านี้ฉันยอมรับว่าความสุข มันไม่เหมือนกับความสุขที่เราได้รับในหลายๆด้านสุขเพียงชั่วคราวแล้วก็ผ่านไป
 เมื่อก่อนเราอาจจะมีความคิดว่าความรักของหนุ่มสาวและคู่ชีวิตเป็นความสุขอย่างมากที่อยู่ด้วยกัน แต่เมื่อมีปัญหาขึ้นมาความสุขที่เราคิดนั้นมันกลายเป็นไฟไหม้ตัวเรา กลายเป็นความเกลียดแค้น อาฆาตกัน แต่เมื่อฉันย้อนอดีตจนถึงปัจจุบันที่เราได้หันมาสัมผัสกับความสุขทางใจที่อยู่ก้นลึกแล้ว มันคนละแบบกัน มันรู้สึกอิ่มในบุญที่เราได้รับ อย่างบอกไม่ถูก ไม่ต้องกังวลว่าสิ่งที่เราได้รับจะสร้างทุกข์ให้ ท่านผู้อ่านลองศึกษาและปฏิบัติดูบ้างก็ได้นะค่ะ ว่าการสร้างความดีและบำเพ็ญประโยชน์เพื่อพระพุทธศาสนา นั้นมันดีงามมาก แตกต่างกับการทำความดีโดยใช้สังคมหน้าตาสร้างมันขึ้นมา เหมือนการสวมหัวโขนนั้นว่าใครมีเงินทำมากเท่าไหร หน้าตาของท่านก็มากขึ้นและยิ่งใหญ่ขึ้น แต่กลับมุมและถามตัวท่านดูซิว่าในจิตใจของท่านมีความสุขเพียงใด บางคนทำไปแต่ในใจมีความทุกข์เพราะต้องดิ้นรนทำ แต่กับการที่เรามีนิดหน่อยค่อยๆทำและให้ด้วยหัวใจของเรา มันมีความสุขมหาศาล ฉันว่าการบำเพ็ญประโยชน์เพื่อสังคมและผู้อื่นมีวิธีการมากมาย และวงกว้างมากนะค่ะ เราอาจจะเริ่มต้นจากหมู่บ้านของเรา ก่อน ท่านผู้อ่านเคยได้ชมรายการชื่อลุยไม่รู้โรยไหมค่ะทางช่องทีวีไทย ตอนตี5 ฉันนั่งดูทุกวันตอนเช้าได้ความคิดมากมายว่ารายการนี้เขาจัดดีมากๆ
 ตีแพร่ความสุขของผู้สูงอายุให้เด็กรุ่นหลังอย่างเราๆได้เห็นว่าผู้สูงอายุท่านไม่ได้สร้างภาระอะไรให้มากมายอย่างข่าวที่ออกกัน มันเป็นส่วนน้อยที่สื่อนำมาออก แต่จากการที่ตัวของฉันได้สัมผัสมีผู้สูงอายุจำนวนมากที่ช่วยเหลือตัวเองได้เป็นอย่างดีและน่ายกย่องมากๆ หากท่านมีเวลาสละเวลาดูและนำมาใช้ในชีวิตประจำวันเราๆได้นะค่ะ เพราะท่านเหล่านั้นมีความคิดที่ดี บางท่านอายุ80ปีขั้นยังแข็งแรงและทำประโยชน์ต่อสังคม ท่านเหล่านั้นมีความคิดที่ดีงามและต้องการจรรโลงทั้งคุณธรรม ขนบธรรมเนียมประเพณี การใช้พระพุทธศาสนาดำรงชีวิต และความดีงามที่บรรพบุรุษเราอบรมสั่งสอนไว้เพื่อสืบสานให้ดำรงอยู่ตลอดไป มาย้อนถึงความดีงามและความสุขที่ฉันได้รับในวันมาฆบูชา ฉันได้รับความสุขอย่างหามิได้และความสุขที่ได้มีเวลาว่างอยู่พร้อมหน้ากับคุณแม่และลูกสาวโดยไม่มีปากเสียงใดๆ ทุกคนสงบดีมากขึ้น ฉันใจเย็นมากขึ้นเมื่อพบกับปัญหาที่ต้องแก้ไขทำให้สถานการณ์มันเย็นลง ท่านผู้อ่านหละค่ะ ลองมองมุมมองของฉันดูว่า สิ่งที่ฉันได้กล่าวไว้ในบทความฉบับนี้มันหมายถึงอะไร มีอะไรที่เราสามารถมองและนำไปใช้ได้บ้างหรือไม่ เพราะสิ่งที่มันเกิดขึ้นกับฉันมันเป็นเรื่องจริงที่ได้เกิดขึ้นและพิสูจน์ให้ฉันได้จุดประกายในการเขียนบทความเพื่อให้ผู้อ่าน ทราบว่าในโลกใบนี้ยังมีสิ่งที่ดีงามอยู่อีกมากมายถ้าเราได้พึ่งปฏิบัติกันจริง และเป็นเครื่องยึดเหนี่ยวจิตใจในการดำรงชีวิตได้เป็นอย่างมากนะค่ะ



รูปภาพจาก
1. 0909202241f3faffc47976220e.jpg
400 × 300 - ... แล้ววันหนึ่งเราอาจจะค้นพบความหมายของคำว่าความสุขที่แท้จริงของตัวเราเอง
watmatukhunaram.com
2. anotherstairwaytoheaven9.jpg
416 × 312 - ความสุขที่แท้จริงคืออะไร ความสุขแบบไหนที่เราต้องการ ...

3. lotus.jpg
500 × 284 - คนไทยส่วนใหญ่มักจะใช้ดอกบัว ...
igetweb.com

4. 796408.jpg
400 × 233 - ลุยไม่รู้โรย : บัวในใจ (31 ม.ค. 54)
thaipbs.or.th

5. 709238.jpg
315 × 163 - ลุยไม่รู้โรย เรียลลิตี้ ทอล์คโชว์ หาคำตอบให้พบว่าการที่ผู้สูงวัยคนหนึ่ง ...
tvfreefree.com


ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น