วันเสาร์ที่ 12 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2554

เงาแห่งพระพุทธองค์

ย้อนกลับสู่ความทรงจำที่มีค่า35ปีที่ผ่านมา ฉันบอกกับตัวเองไม่ได้ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นกับตัวฉันคืออะไร มีคนบอกกับคุณแม่และคุณยายฉันไว้ น่าจะเป็นพระแต่ฉันจำชื่อไม่ได้ท่านบอกว่าลูกสาวที่เกิดมาคนนี้เป็นเด็กมีบุญแต่เมื่อครบ15ปีเขาจะมาขอคืน เท่าที่ฉันจำความได้คุณป้าบอกฉันไว้ แต่คุณยายกับคุณแม่ไม่เคยบอกฉันเลย ท่านทำทุกอย่างนะเพื่อให้ฉันมีชีวิตอยู่เหมือนที่คนสมัยก่อนบอกเรื่องต่ออายุอะไรทำนองนั้น แต่ไม่มีใครรู้ว่าข้อเท็จจริงมันคืออะไร คุณแม่เล่าว่าตอนฉันเกิดมาน้ำหนักตัวมากใหญ่ที่สุดในโรงพยาบาลหญิงสมัยก่อน ( ปัจจุบันคือโรงพยาบาลราชวิถี) 4.4กิโลกรัม คุณหมอที่ทำคลอดให้ของขวัญเป็นรถเข็นของเด็กสมัยก่อนก็ถือว่าแพงเพราะคนทั่วไปไม่มีเงินซื้อหลอกคุณแม่ท่านเล่า วันแรกที่ฉันนั่งรถนั้น มันมีสิ่งหนึ่งที่ทำให้ทุกประหลาดใจก็คืออยู่ๆรถเข็นก็มีดอกไม้ขึ้นมาที่ข้างรถของฉัน ทุกคนก็บอกว่ามันแปลกนะ แล้วทุกคนก็เฝ้ามองฉันมาตลอดว่าทำไมเด็กคนนี้เกิดมาเลี้ยงง่ายมากๆ ไม่งอแงให้นั่งตรงไหนก็อยู่ตรงนั้น แต่ที่สำคัญทุกคนประหลาดใจว่าทำไมเวลาฉันไปวัดหรือฟังพระเทศน์ตอนเด็กๆ กับเด็กอายุ2-3ขวบไม่น่าจะนั่งฟังนานๆได้แต่ฉันเป็นเช่นนั้น จนโตก็ตามคุณยายไปวัดตลอด ทุกคนในบ้านจะว่าฉันว่าเป็นคนขี้สงสารคนเขาไปหมด  พอมาถึงตอนนี้ย้อนกลับมาเมื่อฉันอายุ15ปี มีพระหลายรูปท่านทักว่าเด็กคนนี้มีแสงสว่างประจำตัวไปไหนคนรักคนชอบแต่จะเป็นเพราะอะไรไม่มีใครตอบได้แต่สิ่งที่ฉันตอบตัวเองได้ว่าฉันมักจะฝันไปในที่มีพระทุกครั้ง

และสิ่งที่ฉันเห็นมันจะเป็นภาพซ้ำแล้วซ้ำเล่าว่าทำไมฉันถึงต้องฝันเห็นแต่พระและแม่ชีตลอดเวลา ฉันไม่เข้าใจ ว่าสิ่งที่เป็นเงาสว่างนั้นคืออะไร แต่นะวันนี้ 2ปีหลังนี้มาบุญคงนำพาให้ฉันได้พบสิ่งที่แปลกและท้าให้พิสูจน์ คือเพื่อนของฉันได้ชวนฉันไปทำบุญที่ต่างจังหวัด วันแรกที่ไปฉันสะดุดกลับสถานที่แห่งนี้ มันมีภาพแว็บเข้ามาและบอกกับตนเองว่าทำไมมันคุ้นตากับในความฝันของฉัน แต่ฉันไม่ได้บอกใคร ฉันจำได้และทำไมฉันได้มาถึงที่นี่ได้ ทั้งๆที่ไม่ควรจะเป็นเช่นนั้น ฉันได้ร่วมบุญกับเพื่อนในการสร้างห้องน้ำถวายเป็นกุศลกับสามเณรที่จะมาบวชในภาคฤดูร้อนเป็นประจำทุกปี ถวายแด่วัดและพระอาจารย์ที่นั่น ฉันได้ขึ้นไปดูงานแทนเพื่อนของฉันที่มอบหมายไว้จนสำเร็จและได้รู้จักและศึกษาธรรมะกับพระอาจารย์ที่นั่น จะด้วยเหตุอันใดไม่รู้ฉันได้รู้จักกับผู้ใหญ่คนหนึ่งที่ดูแลรับผิดชอบที่นั่นท่านน่ารักและฉันบอกกับตัวเองว่าฉันรักและเป็นห่วงท่านเหมือนคุณแม่ของฉัน ฉันจะเฝ้าเป็นห่วงท่านอยู่ลึกๆนะไม่ได้บอกใคร แต่ก็จะเหมือนว่าฉันจะรูได้อย่างไรว่าท่านชอบอะไร
 ฉันมักจะนำไปให้ท่านก็จะถามว่ารูได้อย่างไรว่าท่านชอบแบบนั้นแบบนี้ ฉันตอบตัวเองไม่ได้แต่รู้ว่าตัวเองต้องการซื้อสิ่งนั้นสิ่งนี้ให้ท่าน มันแปลกแต่ก็เกิดขึ้นแล้วเช่นกัน เมื่อฉันใช้เวลา2ปีเรียนธรรมะและนั่งสมาธิ จิตของฉันมันสงบและนิ่งขึ้นมากๆ ฉันรักษาศีลมาจะ1ปีเต็ม ตั้งแต่วันเกิดของฉันเมื่อปีที่แล้ว เชื่อหรือไหมว่าจิตของฉันมันสงบมากๆเวลามีปัญหาฉันจะนิ่งและใช้สมาธิมากขึ้นในการแก้ปัญหาเล่านั้น ฉันยังหาคำตอบไม่ได้ว่าทำไมฉันใช้เวลาเพียงระยะสั้นเท่านั้นในการเรียนธรรมะแต่มันทำให้จิตของฉันสงบเยือกเย็นได้ขนาดนี้ ทั้งๆที่บางปัญหาที่เกิดกับฉันมันร้ายแรงมากๆ ปัจจุบันฉันสวดมนต์ทำสมาธิแบ่งปันบุญแก่สรรพสัตว์ทั้งหลายทั้งปวงเพื่อให้ชีวิตของฉันดำเนินต่อไปในทางที่ถูกต้อง แล้วท่านละ ลองย้อนภาพอดีตของตนเองดูบ้างแล้วหรือยัง ที่พระพุทธองค์ท่านกล่าวไว้สวรรค์อยู่ในอก นรกอยู่ในใจ ฉันเข้าใจแล้วทุกวันนี้ หากท่านอ่านบทความนี้ก็จงนำพาสิ่งการกระทำความดี ท่านจะพบว่าเงาแห่งองค์พระสัมมาสัมพุทธเจ้าติดตามท่านเอง






รูปภาพจาก

1.  1210865077.jpg
350 × 496 - พระพุทธเจ้า
bloggang.com
550 × 412 - ภาวะกระดูกสันหลังคด นอกจากเกิดกับทารกแรกเกิดได้แล้ว ยังควรใส่ใจด้วย ...
moviestom.com
288 × 432 - โอมเพี้ยง!!!! ขอให้เมย์มีสมาธิในการเรียนในวันนี้เถิดนะ เมย์ไปเรียนแล้วนะคะ
bloggang.com

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น