วันอังคารที่ 22 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2554

ความดีที่ฉันเฝ้าติดตาม

ตลอดระยะเวลาที่ฉันยังเก็บภาพวันเวลาที่ฉันได้เฝ้าติดตามความดีงามของผู้หญิงคนหนึ่ง เรียกว่าเท่าที่ฉันจำความได้ว่าท่านเป็นคนดีมากเพียงใด ในสายตาฉันและทุกคนที่ใกล้ชิดท่าน บางครั้งท่านอาจจะดุแบบฉบับที่เรียกว่ามากๆๆ เลยที่เดียว เท่าที่ฉันสัมผัสท่านเป็นผู้หญิงที่สวยในสมัยโบราณนั้นแล้วว่ามีฐานะเท่าที่ฉันทราบประวัติของท่าน เข้าประเด็นสวย เชิด หยิ่งที่เดียว แถมเป็นลูกสาวคนสุดท้องอีกต่างหาก ท่านมีผู้ชายมาชอบท่านมากหน้าหลายตา คุณยายท่านเล่าว่า มีนายทหารใหญ่ๆมาสู่ขอ มีแต่คนดีๆมาสู่ขอปรากฎว่าท่านต้องแต่งงานด้วยความที่คุณแม่ของท่านสงสารผู้ชายที่ยากจนคนหนึ่ง เป็นเพราะเขาเป็นคนดี ทำดีทุกประการ เมื่อผู้หญิงคนนี้มีลูก ท่านได้ดูแลลูกสาวของท่านทั้ง 2 เป็นอย่างดีไม่เคยมีใครเคยเห็นเลยว่าทำไมท่านถึงได้มีความรักมากมายมหาศาลเพียงนั้น ท่านไปส่งลูกสาวของท่านไปโรงเรียนทุกวันด้วยมือ 2 ข้างของท่านที่หิ้วกระเป๋าใบใหญ่ๆทุกวัน เมื่อส่งตอนเช้าเสร็จท่านต้องรีบกลับมาทำอาหารกลางวันเพื่อหิ้วปิ่นโตไปส่งข้าวลูกสาวทุกครั้งเช่นเดียวกัน ท่านทำอย่างนี้จนลูกสาวของท่านอยู่ชั้นประถมปีที่ 7 คุณยายท่านเล่าให้ฟังว่ามีอยู่ครั้งหนึ่งที่ท่านเริ่มไปส่งลูกสาวก็เพราะเมื่อก่อนเกิดเหตุอุบัติเหตุทางรถประจำทางชนกัน มีคนเห็นเหตุการณ์นึกว่าเป็นรถโรงเรียนของลูกท่านนั่งไป คนที่มาบอกว่าตายกันทั้งคัน ท่านผู้อ่านเชื่อหรือไม่ว่าระยะทางจากบ้านไปโรงเรียนเกือบ 5 กิโลทุกคนวิ่งแบบไม่คิดชีวิตว่าลูกใครต่อใครบ้าง พอถึงที่โรงเรียนปรากฎว่าทุกคนปลอดภัย เป็นเพียงเพราะคนพบเห็นจำรถผิดคัน ตั้งแต่นั้นความรักที่ดีงามของแม่ที่มีแด่ลูกน้อย ท่านยอมสละเวลาทำมาหากินของท่านเดินไปส่งลูกทั้งสองของท่านทุกวัน

 จนขึ้นชั้นมัธยมท่านเห็นว่าไปมาเองได้แล้วท่านถึงปล่อย ฉันเฝ้ามองผู้หญิงคนนี้กระทำความดีต่อคนในครอบครัวและลูกหลานของท่านมาโดยตลอด แน่นอนบางครั้งการที่ท่านมอบความหวังดีและอบรมสั่งสอนให้ลูกหลานของท่านทำความดีและพึ่งปฏิบัติกันโดยตลอดนั้นหาทำให้ท่านได้รับความสุขภายในจิตใจของท่าน เพราะท่านได้รับความผิดหวังกับลูกหลานของท่านคนแล้วคนเล่าเหตุเพราะทุกคนกล่าวว่าท่านเป็นคนดุ เอาแต่ใจตนเอง ขี้บ่น ฉันเฝ้ามองท่านฉันสัมผัสได้ว่าท่านมีความผิดหวังเช่นไร กับความดีงามที่ท่านมอบให้พวกเขา ทกุคนมีครอบครัวแล้วแยกตัวออกไป นานๆจะมาหาท่านสักครั้ง ฉันเคยถามตัวเองเมื่อมองท่านว่าทำไมคนเหล่านั้นถึงไม่นึกถึงบุญคุณและความดีที่ท่านได้กระทำลงไปในอดีตที่ผ่านมาจนพวกเขาเหล่านั้นได้เป็นตัวเป็นตนได้ ทำไมมนุษย์เราทุกวันนี้ถึงขาดความกตัญญูรู้คุณคนกันไปแล้วส่วนใหญ่ เมื่อฉันได้ศึกษาธรรมะและเรื่องบาปบุญคุณโทษ ฉันถึงได้รู้ว่าบาปกรรมในห้วงของอดีตเดิมๆไม่มีใครรู้ว่าใครทำอะไรไว้กันบ้าง มันถึงทำให้ผู้หญิงคนที่ฉันเฝ้ามองการดำเนินชีวิตในความดีงามทีท่านได้มอบความรัก ความอดทนเพื่อลูกหลานและญาติพี่น้องของท่าน ท่านยอมเหนื่อยยากตื่นแต่เช้าทำอาหารขาย ทำทุกอย่างที่เลี้ยงดูแลลูกสาวของท่านให้เป็นคนดี มันอาจจะจริงอย่างที่ท่านพระอาจารย์ท่านบอกกับฉันว่าบุญส่วนบุญ บาปส่วนบาป มันไม่สามารถลบล้างกันได้แต่สามารถที่จะผ่อนให้เบาลง กระทำความดี ให้ทานและทำจิตให้เป็นบุญมากที่สุด

 ทุกอย่างมันจะดีเอง เมื่อฉันมองท่านคนนี้ในมุมกลับนะค่ะ ท่านเหนื่อยยากเมื่ออดีตจริง สิ่งที่ท่านได้รับบั้นปลายชีวิตของท่านอยู่สุขสบายขึ้นจากความดีและความเหนื่อยยากของท่าน ส่วนคนเหล่านั้นลูกบางคนของท่านและหลานๆ ฉันมองในมุมของวงล้อแห่งชีวิตนะค่ะว่า จากที่เขาทั้งหลายรุ่งโรจน์เพียงช่วงระยะสั้นเท่านั้น ณ วันนี้คนเหล่านั้นแย่ลงๆ ฉันถึงได้รับรู้และสัมผัสถึงความดีงาม เรื่องบุญและบาปได้อย่างดีขึ้นและศึกษาให้ลึกซึ่งมากขึ้นทุกวันนี้ ว่าคนเราหากทำบุญและให้ทานผู้อื่น กระทำแต่ความดีงาม ไม่เบียดเบียนผู้อื่นผู้ใดด้วยใจบริสุทธิ์แล้วสักวันคนผู้นั้นก็จะได้รับสิ่งที่ดีงามกลับมาเช่นเดียวกัน สิ่งที่ฉันเฝ้ามองผู้หญิงคนนี้กระทำความดี จากสายตาของฉันและผู้ที่เล่าให้ฟังฉันรู้ถึงความดีที่แท้จริงและความรักที่บริสุทธิ์ใหญ่หลวงที่แม่มีต่อลูก เมื่อตอนนี้ฉันมีลูก ฉันได้นึกถึงภาพอดีตผู้หญิงคนหนึ่งที่ท่านมีความรักต่อลูกของท่านมากมายมหาศาล ชีวิตครอบครัวฉันเพิ่งเริ่มต้นว่ายออกจากฝั่ง พวกเราจะต้องว่ายต่อไปจนกว่าจะถึงฝั่งของฉันและลูกสาวก็คงเมื่อลูกของฉันสำเร็จในชีวิตการเรียน การงาน และครอบครัว ดังเช่นชีวิตของผู้หญิงคนหนึ่งที่ฉันเฝ้ามองท่านกระทำความดีมาจนถึงปัจจุบันนี้ สิ่งที่ฉันเห็นท่าน ท่านมีความสุขมากขึ้นอาจจะไม่เต็ม100% เพราะคำว่าอโหสิกรรม หากถ้าท่านลดทิฐิ อโหสิกรรมให้กับผู้คนเหล่านั้นฉันว่าท่านคงจะมีความสุขมหาศาลมากยิ่งขึ้น ตรงนี้ฉันว่ามันขึ้นอยู่กับวัฏจักรชีวิตทั้งอดีตและปัจจุบันของท่านด้วย ที่ท่านยังไม่ละวางมันลง ฉันคิดว่าสักวันหนึ่งฉันคงเห็นสิ่งที่ฉันเฝ้ามองท่านในด้านความสุขที่ใจคงต้องมาถึงแน่นอน เรามาเฝ้ามองท่านเหล่านั้นด้วยกันนะค่ะ ฉันคิดว่าคุณผู้อ่านคงมีท่านคนนี้อยู่ในครอบครัวของท่านเช่นเดียวกับผู้เขียนนะค่ะ 

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น