วันเวลาผ่านไปช่างรวดเร็วเหลือเกินนะค่ะเดือนมีนาคมจะผ่านไปอีกแล้ว เมื่อวานนี้ฉันได้เปิดเว็บไซด์ทางเมืองนอกพบภาพข่าว การเกิดปรากฎการณ์ทางธรรมชาติ 2 แบบคือ การเกิดพายุทอนาโดที่ calolido ดูภาพแล้วน่ากลัวจัง ส่วนอีกภาพข่าวที่ไหนฉันจำชื่อไม่ได้ค่ะ มันเหมือนมีภาพดาวตกบนท้องฟ้าเต็มไปหมด ฉันนั่งนึกถึงว่า โลกเราทำไมมีการเปลี่ยนแปลงทางธรรมชาติมากขึ้นขนาดนี้ แต่มุมมองหากเกิดอะไรขึ้นทางยุโรปจะเหมือนเป็นด่านปราการแรกนะค่ะที่จะต้องเผชิญชะตากรรม นั้นคือสาเหตุว่าทำไมทางสหรัฐ ฝรั่งเศส อังกฤษ ถึงได้พยายามส่งนักวิทยาศาสตร์ออกไปสำรวจตามดาวต่างๆ เช่น ดาวอังคารและเริ่มอพยพอะไรมิต่ออะไรไป ฉันคาดเดากับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนะค่ะ เชื่อค่ะว่าอนาคตโลกใบนี้คงถึงจุดดับนั้น แต่กว่าจะถึงเวลานั้นผู้เขียนคิดว่า มนุษย์บนโลกใบนี้คงทนความร้อนที่มันจะเกิดขึ้นไม่ไหวแน่นอน เรามาพูดถึงพายุทอนาโดกันนะค่ะ ฉันเคยประสบกับเหตุการณ์นี้มาแล้วครั้งหนึ่งเมื่อปี2531 ตอนพวกเราย้ายบ้านไปอยู่ที่รามอินทรา มันเหมือนงวงช้างนะค่ะ พวกเรากลัวกันมาก
แต่ด้วยบุญของพวกเรางวงช้างลูกนั้นมันเริ่มหมดแรงแล้วอ้อมไปทางแถวๆฉะเชิงเทรากระมั้งค่ะ ถ้าผู้เขียนจำไม่ผิด เกิดมาตั้งแต่เล็กจนโตตัวผู้เขียนไม่เคยเห็นนะค่ะ แต่คุณพ่อกับคุณแม่เคยเห็นเพราะสมัยก่อนมันจะเกิดบ่อยๆค่ะ ฉันจะเห็นเฉพาะในหนังเท่านั้นกับความรุนแรงของมัน ความคิดของฉันมันพุ่งขึ้นทันทีว่าโลกเปลี่ยนไป หากมันเป็นเช่นนั้นคงเข้าสู่ยุคหินเหมือนประวัติศาสตร์ที่เราเคยเรียนมาแน่นอน เราคงไม่มีโอกาสได้เห็นแต่เด็กๆลูกหลานเราคงได้พบเจออะไรมากมายกว่าที่เป็นอยู่ปัจจุบันนะค่ะ แต่หากเหตุการณ์ที่จะทำให้โลกร้อนระอุขึ้น ผู้เขียนคิดว่า 3-4ปีนี้คงได้พบและประสบกันแน่นอนกับความร้อนที่มันเพิ่มสูงขึ้นทุกวันๆนะค่ะ ผู้อ่านคิดเช่นนั้นไหมอะไรจะเกิดก็ต้องเกิดแต่อะไรหละค่ะที่จะสามารถหาทางป้องกันและแก้ไขเพื่อความเตรียมพร้อมรับสถานการณ์ที่กำลังจะมาให้เราได้เห็น
อ้อมีเรื่องหนึ่งค่ะที่ผู้เขียนไม่เคยพบเมื่อ4-5ปีที่ผ่านมาผู้เขียนได้พบกับลูกเห็บนะมันตกใส่ศรีษะ และตกลงบนรถ ความเย็นเหมือนเราอาบน้ำแข็ง เกิดมาไม่เคยพบ เห็นแต่ข่าวคราวเท่านั้น ใครเคยเห็นและประสบเหตุการณ์เหล่านี้กันบ้างไหม ตัวผู้เขียนเองอาจจะไม่มีโอกาสจะไปช่วยหรืออะไรได้หรอกนะค่ะกับเหตุการณ์ทางธรรมชาติแต่เราคงได้แต่เก็บข้อมูลและหาวิธีการในการแก้ไขปัญหาเฉพาะหน้าได้ว่า หากเกิดเหตุการณ์พวกนี้เราควรเตรียมการกับตัวของเราเองอย่างไรได้เท่านั้น หรือคนรอบข้างได้เพื่อความอยู่รอด ( ซีเรียสไปหรือเปล่า ) ไม่หรอกค่ะเพียงเราคิดแต่เนินๆยามเราไม่มีอะไรคิดนอกเหนือไปจากการคิดเพื่อการดำรงชีวิตในแต่ละวัน เพียงที่เขียนบทความนี้ขึ้นมาให้ทราบว่า หากมันเกิดเช่นนั้นพวกเราควรทำอะไรได้บ้างนะค่ะ อย่าไปวิตกกังวล หรือคิดทำอะไรว่า ถ้ามันเกิดฉันควรจะต้องทำนั้นทำนี้ หากเป็นผู้เขียนชีวิตเรามีค่า ขออย่างเดียวเราได้อยู่กับครอบครัวที่แสนอบอุ่นก็พอเพียงแล้วสำหรับชีวิตหนึ่งๆของมนุษย์ คิดเช่นนั้นไหมค่ะ ตอนนี้ที่บ้านผู้เขียนเราคิดเตรียมการแบบขำๆนะค่ะ หาไม้ขีดไฟ ตะเกียงเจ้าพายุ เทียนไข โชคดีที่บ้านมีตุ่มน้ำค่อนข้างหลายใบเก็บกักน้ำได้ ปลูกพืชผักสวนครัวเอาไว้นิดๆหน่อยๆ ของแห้ง สิ่งเหล่านี้ ที่บ้านจะจัดหาสำรองไว้ไม่ให้ขาดแคลน กันเหตุการณ์ฉุกเฉินค่ะ เพราะลองคิดดูว่าถ้าถึงตอนนั้นทุกคนจะต้องหากันรับรองได้ เหตุการณ์ที่เราไม่คาดคิดก็จะเกิดกับทุกคนแน่นอน ใช่ไหมค่ะ วันนี้ขอฝากบทความทางธรรมชาติไว้ให้อ่านเท่านี้นะค่ะ ไว้พบกันฉบับหน้าค่ะ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น