วันอาทิตย์ที่ 9 ตุลาคม พ.ศ. 2554

บัวสาย ประวัติและตำนาน

อียิปต์เป็นประเทศที่ถือว่าบัวสายเป็นดอกไม้ประจำชาติ บัวสายเป็นสัญลักษณ์ความอุดมสมบูรณ์ของชาวอียิปต์ เมื่อประมาณ 4,000 ปีที่ผ่านมา ในลุ่มแม่น้ำไนล์มีบัวชนิดต่างๆขึ้นอยู่ริมแม่น้ำมากมาย จากภาพเขียนและสถานที่โบราณของชาวอียิปต์ ที่มีสวนผลไม้ ไม้เถา ไม้ดอก และในสระน้ำจะมีบัวสายสีน้ำเงินปลูกเป็นกลุ่มๆ ส่วนลายบัวหัวเสาโบราน ก็จะเป็นลายจำลองของดอกบัวสาย ดอกปาปิรุส(กกอียิปต์) และใบปาล์ม
บัวสาย 
ภาษาอังกฤษ: water lily
ชื่อสกุล Nymphaea 
เป็นบัวที่มีลำต้นใต้ดินเป็นหัว หรือเหง้า ใบและดอกเกิดจากตาหรือหน่อที่เจริญขึ้นมาที่ผิวน้ำด้วยก้านส่งใบและยอด บางชนิดมีใบใต้น้ำ ใบเป็นใบเดี่ยว มีขอบใบทั้งแบบเรียบ และแบบคลื่น ผิวใบด้านบนเรียบเป็นมัน ด้านล่างมีขนละเอียด หรืออาจจะไม่มขน ดอกเป็นดอกเดี่ยว มีทั้งชนิดที่บานกลางคืน และบานกลางวัน บางชนิดมีกลิ่นหอม มีสีสันหลากหลายแตกต่างกันไป มีชื่อเรียกกันทั่วไปว่า "อุบลชาติ" แบ่งออกเป็น 2 ประเภท คือ อุบลชาติล้มลุก ได้แก่ บัวผัน บัวเผื่อน บัวสาย และจงกลนี ดอกจะชูพ้นน้ำ และขอบใบหยัก และอุบลชาติยืนต้น ได้แก่ บัวฝรั่ง ดอกจะเป็นรูปถ้วยลอยเหนือผิวน้ำ มีขอบใบเรียบ

นักปราชญ์ชาวกรีกชื่อเฮโรโดตุส ผู้เป็นบิดาแห่งประวัติศาสตร์กล่าวว่า ดอกบัวสายของอียิปต์ชูดอกและใบสลอนในฤดูน้ำยามน้ำเปี่ยมฝั่ง ดอกบัวจะแย้มกลีบบานยามฟ้าสาง และหุบกลีบในยามค่ำ การแย้มบานและการหุบกลีบของดอกบัวเกิดขึ้นพร้อมกับเวลาขึ้นและตกของดวงอาทิตย์ ด้วยเหตุนี้ดอกจึงเป็นสัญลักษณ์ของพระอาทิตย์ผู้ครองท้องฟ้า ทั้งนี้ เพราะดอกบัวขยายกลีบเบ่งบานเมื่อพระอาทิตย์เริ่่มไขแสง ดอกบัวจึงกลายเป็นผู้ไขแสง คือ พระอาทิตย์ ครั้นตกเย็น แสงสว่างเคลื่อนคล้อยกลับลงสู่ดอกบัว บัวก็หุบ และรัตติกาลก็เข้ามาแทนที่

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น